Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013



Ἡ προειδοποίηση τῆς Παναγίας καὶ ὁ σεισμὸς τοῦ 1999 στὴν Τουρκία
Γράφει ὁ Νίκος  Χειλαδάκης, 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1998, λίγους μῆνες πρὶν ἀπὸ τὸν μεγάλο σεισμὸ τῆς Τουρκίας στὶς 17/8/1999, τὸ νησὶ τῶν Πριγκιποννήσων Burgaz, ἡ Ἀντιγόνη στὰ ἑλληνικά, εἶχε συγκλονιστεῖ ἀπὸ ἕνα καταπληκτικὸ γεγονός. Τὸ νησὶ αὐτὸ ἦταν κάποτε καθαρὰ ἑλληνικό, ἀλλὰ σήμερα ὑπάρχουν λίγοι Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι ἀπὸ διάφορες περιοχὲς τῆς Τουρκίας. Τὸ νησὶ ἔχει μία ὀρθόδοξη ἐκκλησία, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο, ποὺ δεσπόζει μπροστά σου καθὼς πλησιάζεις στὸ νησὶ ἀπὸ τὴν θάλασσα. Τὴν περίοδο ἐκείνη  κάθε βράδυ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία καὶ σὲ ὅλη τὴν γύρω περιοχή, ἀκούγονταν ἔντονα μία ἀναπνοὴ ἀγωνίας ἡ ὁποία φούσκωνε καὶ ξεφούσκωνε σὰν νὰ ἀναστέναζε. Οἱ Τοῦρκοι κάτοικοι τῆς περιοχῆς, εἶχαν ἀνησυχήσει ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἐξηγήσουν τὸ φαινόμενο. Κάποιοι μάλιστα ἔφτασαν στὸ σημεῖο νὰ πάρουν… ἰατρικὰ ἀκουστικὰ καὶ ἀφοῦ πλησίαζαν τοὺς ἐξωτερικοὺς τοίχους τῆς ἐκκλησίας, προσπαθοῦσαν νὰ ἀποκαλύψουν τὴν πηγὴ τῶν ἠχηρῶν αὐτῶν ἀναστεναγμῶν, ποὺ τοὺς εἶχαν ἀναστατώσει.
Ἡ φημολογία εἶχε ὀργιάσει στὸ νησὶ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι μιλοῦσαν ὅτι ὁ ἀναστεναγμοὺς αὐτὸς ἐπρόκειτο γιὰ τὴν φωνὴ τῆς Παναγιᾶς, τῆς Ἀννὲ Μαριὰμ στὰ τουρκικά, ποὺ ἤθελε νὰ προειδοποιήσει ὅτι ἐπέκειτο μία μεγάλη καταστροφή.  Τὸ νέο ἔφτασε καὶ στὴν....
Κωνσταντινούπολη καὶ ἕνας γνωστὸς Τοῦρκος δημοσιογράφος, ὁ Sadettin Teksoy ἀπὸ τὸ τουρκικὸ κανάλι STAR, ἀποφάσισε νὰ πάει στὸ νησὶ νὰ ἐρευνήσει τὴν ὑπόθεση. Ἀφοῦ ἔφτασε ἐκεῖ, πῆγε στὴν ἐκκλησία τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἑλληνορθόδοξος ἱερέας τελοῦσε σχεδὸν μόνος του τὴ λειτουργία. Ὁ Τοῦρκος δημοσιογράφος ἀφοῦ περίμενε νὰ τελειώσει ἡ τελετή, τὸν πλησίασε καὶ τὸν ρώτησε τί νομίζει πὼς συμβαίνει. Ὁ ἱερέας ἀπάντησε πὼς πραγματικὰ ἀκούγεται κάθε βράδυ ἕνας ἠχηρὸς ἀναστεναγμός, ἀλλὰ δὲν ἦταν σὲ θέση νὰ ἐξηγήσει τὴν πραγματικὴ αἰτία, ἐνῶ ἀπὸ τὸ ὕφος τοῦ ἔδειχνε πὼς δὲν θὰ ἤθελε νὰ ἐμπλακεῖ σὲ πιθανὴ πρόκληση πρὸς τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τῶν μουσουλμάνων Τούρκων. Ὁ δημοσιογράφος ὅμως ἐπέμενε καὶ κατάφερε νὰ μαγνητοφωνήσει τὸ ἀναστεναγμό, ἐνῶ πῆρε ἀρκετὲς συνεντεύξεις ἀπὸ Τούρκους κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς δήλωσε μπροστὰ στὴν κάμερα ὅτι ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸ Μπουργὰζ ζοῦσαν πολλοὶ Ἕλληνες καὶ τὸ νησὶ ἦταν καθαρὰ ὀρθόδοξο χριστιανικό, γι’ αὐτὸ ἔχει καὶ μία μεγάλη χριστιανικὴ παράδοση. «Τώρα, ἴσως ἡ Παναγία τῶν χριστιανῶν ἦρθε ξανὰ πιθανῶς θέλοντας νὰ κάνει μία παρέμβαση καὶ νὰ προειδοποιήσει  ὅτι ἔρχονταν μία μεγάλη συμφορὰ  Αὐτὰ ἀπὸ ἕνα Τοῦρκο. Ὀχτὼ μῆνες ἀργότερα ὁ μεγάλος σεισμὸς στὶς 17 Αὐγούστου τοῦ 1999 ἔπληξε τὴν Τουρκία μὲ πολλὲς χιλιάδες θύματα. Γιὰ τοὺς Τούρκους τῆς Ἀντιγόνης ὁ «ἀναστεναγμὸς τῆς Παναγίας» ἦταν μία μεγάλη προειδοποίηση γι’ αὐτὴ τὴν ἐπερχόμενη μεγάλη φονικὴ καταστροφή.

Νὰ θυμηθοῦμε ὅτι τὴν περίοδο ἐκείνη, παραμονὲς τοῦ σεισμοῦ, οἱ ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις ἦταν στὸ ναδίρ. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ κρίση τῶν Ἰμίων τὸ 1996 καὶ στὴ συνέχεια ἡ μεγάλη κρίση τοῦ Ἀμπντουλὰχ Ὀτσαλᾶν. Πολλοὶ πίστευαν τότε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἑτοίμαζαν μεγάλη ἐπιχείρηση πρόκληση στὸ Αἰγαῖο μὲ «αἰχμὴ τοῦ δόρατος» γιὰ τὴν πρόκληση  τὸ τουρκικὸ ναυτικό. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἐπακολούθησε σίγουρά τους χάλασε τὰ ὅποια σχέδιά τους. Καὶ πράγματι, ὅ,τι ἔγινε ἐκεῖνο τὸ βράδυ ἦταν πολὺ σημαδιακό.



Στὶς 16 Αὐγούστου 1999, δηλαδὴ τὸ βράδυ τοῦ μεγάλου σεισμοῦ, στὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Golcuk, γίνονταν μεγάλη τελετὴ ἀλλαγῆς τῆς ἡγεσίας τοῦ Ἐπιτελείου Ναυτικοῦ της Τουρκίας καὶ ἦταν συγκεντρωμένες ἀρκετὲς τουρκικὲς φρεγάτες, ἐνῶ μεγάλος ἀριθμὸς ἀνωτάτων ἀξιωματικῶν του τουρκικοῦ ναυτικοῦ παρακολουθοῦσαν τὴν τελετή. Γύρω στὶς 3 ἡ ὥρα μετὰ τὰ μεσάνυχτα ἄρχισαν οἱ σεισμικὲς δονήσεις. Ἐκείνη τὴν στιγμὴ καὶ ἐνῶ οἱ περισσότεροι στὴν βάση ἡσύχαζαν μετὰ τὶς τελετές, αὐτόπτες μάρτυρες ἀνέφεραν ὅτι εἶχε παρατηρηθεῖ μία μεγάλη πηγὴ φωτιᾶς νὰ ξεπηδάει ἀπὸ τὸ ἔδαφος σὲ μεγάλο ὕψος κοντὰ στὴν ναυτικὴ βάση. Μέχρι σήμερα κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐρευνητὲς δὲν μπόρεσε νὰ  ἐξηγήσει τὴν αἰτία καὶ τὴν προέλευση αὐτῆς τῆς φωτιᾶς.  Τὸ κτίριο τῆς βάσης κατέρρευσε καὶ στὰ ἐρείπιά του ἔθαψε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἀφρόκρεμας τοῦ τούρκικου ναυτικοῦ. Ὅπως ἀνέφερε μὲ ἐπίσημη ἀνακοίνωση τὸ τουρκικὸ Ἐπιτελεῖο Ναυτικοῦ ἀπὸ τὸν σεισμὸ καὶ τὴν κατάρρευση τῆς βάσης βρῆκαν ἀκαριαῖο θάνατο δύο ναύαρχοι, 27 ἀνώτεροι ἀξιωματικοί, 136 ὑπαξιωματικοί, 82 ναῦτες, 9 ναυτικοὶ ἐμπειρογνώμονες, ἕνας μαθητὴς τῆς σχολῆς Δοκίμων καὶ 126 εἰδικοὶ ἐργάτες τῆς βάσης. Σύνολο 441 ἄτομα θαφτήκαν κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς μεγαλύτερης ναυτικῆς βάσης τῆς Τουρκίας ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Ἀντιλαμβάνεται  κανεὶς ὅτι τὸ χτύπημα ἦταν καίριο σὲ μία περίοδο ποὺ τὸ τουρκικὸ ναυτικὸ ἑτοιμάζονταν γιὰ τὴν μεγάλη ἐξόρμηση τῆς πλήρης ἐπικράτησής του στὸ Αἰγαῖο καὶ σίγουρα θὰ χρειάζονταν πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ ἀνακτήσει τὶς δυνάμεις του ἀπὸ τὸ χτύπημα αὐτό. Τὰ ἐρωτήματα ὅμως παρέμειναν γιὰ τὴν ναυτικὴ βάση τοῦ Golcuk καὶ τὴν παράξενη μεγάλη λάμψη ποὺ προηγήθηκε δευτερόλεπτα μετὰ τὴν κατάρρευση μέσα σὲ ἐκκωφαντικὸ θόρυβο τοῦ κεντρικοῦ κτιρίου τῆς βάσης. Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι δὲν ἐπέτρεψαν κανένα ξένο σωστικὸ συνεργεῖο νὰ πλησιάσει στὴν βάση,  ἐνῶ εἶχαν  μεγάλη ἀνάγκη καθὼς κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς βάσης ἀκόμα ἀγωνίζονταν νὰ σωθοῦν ἑκατοντάδες ἀξιωματικοὶ καὶ ναῦτες καὶ φυσικὰ κανέναν δημοσιογράφο νὰ βγάλει φωτογραφίες ἀπὸ τὴν καταστροφή. Μόνο ὁρισμένα Ἰσραηλινά, «εἰδικὰ ἐξοπλισμένα» συνεργεῖα, εἶχαν τότε τὴν δυνατότητα πρόσβασης. Οἱ ἐξηγήσεις ποὺ εἶχαν δοθεῖ ἀλλὰ δὲν ἔγιναν πιστευτές, ἦταν ὅτι δὲν ἤθελαν νὰ δοῦνε ξένες κάμερες τὶς ἐγκαταστάσεις τῆς βάσης. Τὰ ἐρωτήματα γι’ αὐτὴ τὴν στάση τῶν Τούρκων ἦταν καὶ παραμένουν πολλά.
ΠΗΓΗ: ΡΩΜΑΙΙΚΟ ΟΔΗΠΟΡΙΚΟ


Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

"Η ασέλγεια στη μνήμη ενός ήρωα και οι ραχούλες" - Κραυγή από την Ιεράπετρα
"Η ασέλγεια στη μνήμη ενός ήρωα και οι ραχούλες" είναι ο τίτλος της επιστολής - γροθιά στο στομάχι του διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών M.D. P.H.D. και διευθυντή Χειρουργικού Τομέα Νοσοκομείου Ιεράπετρας Ανδρέα Μαμαντόπουλου, που απαντά στον καθηγητή Οικονομικών της Υγείας κ. Λιαρόπουλο ο οποίς σε πρωινή εκπομπή ανέφερε ότι «δεν μπορεί να έχουμε νοσοκομεία σε κάθε ραχούλα»!

Την επιστολή που δημοσιεύει το radiolasithi έχει ως εξής

Έχουμε συνηθίσει, στο όνομα της επιχειρηματολογίας, να παρακολουθούμε στους δέκτες μας, τον κάθε άσχετο να μετατρέπει τον εαυτό του σε ειδικό καπετάνιο, πιλότο, αστροναύτη ή οικονομολόγο.

Δεν περιμέναμε όμως από τον Καθηγητή Οικονομικών της υγείας κύριο Λιαρόπουλο, στο όνομα της τεκμηρίωσης των λεγομένων του, να ολισθήσει σ αυτό το ατόπημα.

Μετατρέποντας τον εαυτό του σε ειδικό επειγοντολόγο τραυματιολόγο γιατρό και στην προσπάθεια του να πείσει, αναφέρεται στην τραγική απώλεια του ήρωα Σήφη Αναστασάκη που χάθηκε μετά από σύγκρουση δύο πολεμικών αεροσκαφών στις 26 Αυγούστου του 2010.

Iσχυρίστηκε σε πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ πως αν η αντιμετώπιση του γινόταν αλλού, ο πιλότος του μαχητικού F16 θα επιζούσε. Και τελείωσε τη φράση του λέγοντας ότι δεν μπορεί να έχουμε νοσοκομείο «σε κάθε ραχούλα».

Εδώ ραχούλα λοιπόν κύριε Λιαρόπουλε.

Η μοναδική ραχούλα που έχετε στο Λιβυκό πέλαγος. Δεν έχετε άλλη.

Στη ραχούλα αυτή, μόλις ένα χρόνο πριν, τις ίδιες πάλι μέρες του Αυγούστου, 16 βαριά τραυματίες, θύματα μαζικού τροχαίου ατυχήματος, όλοι τους παιδιά και έφηβοι, αντιμετωπίστηκαν συντονισμένα, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι εν ζωή . Όλοι οι ειδικοί στο θέμα αυτό , περιλαμβανομένου του συνομιλητή σας κυρίου Ευθυμίου παραδέχθηκαν ότι αν το συμβάν αυτό αντιμετωπιζόταν οπουδήποτε αλλού, θα θρηνούσαμε πολλά θύματα. Οι Αμερικανοί paramedics με βάση τη βαρύτητα των τραυμάτων , υπολόγισαν ότι αν το ατύχημα αυτό συνέβαινε στις ΗΠΑ, θα είχαν απώλειες ζωής σε 3,5 από τα θύματα. Μη με ρωτήσετε πώς υπολογίζεται το 3,5. Μακάρι να ήταν μαζί μας ακόμα ο Δημήτρης ο Βουρβαχάκης, να μας το εξηγήσει.

Τέσσερα παιδιά χειρουργήθηκαν για ενδοκοιλιακή αιμορραγία, τέσσερα άλλα παιδιά διασωληνώθηκαν με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, άλλο ένα με σοβαρή θλάση πνευμόνων και ενδοπνευμονική αιμορραγία και άλλο ένα έκανε ανακοπή καρδιάς μέσα στα χέρια μας από σοβαρή αιμορραγία από επιφυσιόλυση στα ισχία. Βάλε κύριε Λιαρόπουλε , θιασώτη των μεγάλων νοσοκομειακών κάστρων να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο συμβάν .

Στην ίδια ραχούλα, οι γιατροί του Νοσοκομείου παρέλαβαν τον πιλότο μας από το σκάφος του Λιμενικού μας. Πρόλαβε να σηκώσει το χέρι του όταν ρωτήθηκε αν είναι καλά. Αμέσως μετά έχασε τις αισθήσεις του πέφτοντας σε βαρύ ολιγαιμικό shock. Δεν υπήρξε καμία ολιγωρία. Επί τόπου διασωληνώθηκε και άρχισε η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση. Συνεχίστηκε τιτάνιος αγώνας εντός του χειρουργείου για την διάσωση του, πάντα σε επαφή με τους γιατρούς του θαλάμου επιχειρήσεων, γνωρίζοντας ότι οι κακώσεις στα μεγάλα λαγώνια αγγεία της λεκάνης δεν είναι συμβατές με τη ζωή. Σταμάτησε η καρδιά του πολλές φορές, οι κόρες των οφθαλμών του σε ήταν σε συνεχή μυδρίαση, αλλά δεν το βάζαμε κάτω. Ήταν θέμα συναισθηματικό, ήταν ηθικό, ήταν πείσμα απέναντι σε κάθε ιατρικό δεδομένο ή στατιστική. Για μας ο Σήφης ήταν το παλληκάρι μας. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε.

Ας μας πει ο κύριος Λιαρόπουλος σε ποιο Νοσοκομείου του πλανήτη επιβιώνουν τέτοιου είδους τραυματισμοί. Η θνητότητα τραυματιών με κακώσεις αντίστοιχες του Σήφη είναι 100%. Αν αρχίσει άμεσα εμβολισμός (τεχνική που εφαρμόζεται σε δύο έως τρία Νοσοκομεία της χώρας) πάλι η θνητότητα παραμένει στο 100% λόγω του μη αναστρέψιμου shock και της εγκεφαλικής βλάβης. Αν πριν την εγκατάσταση του shock αρχίσει ο εμβολισμός και με ταυτόχρονη εφαρμογή όλων των άλλων προβλεπόμενων προσπαθειών, μπορεί το ποσοστό να κατέλθει κατά μερικές εκατοστιαίες μονάδες, αλλά την ευκαιρία αυτή δεν μας την έδωσε ο τραυματίας μας.

Νομίζετε πως πανηγυρίζουμε κύριε Λιαρόπουλε;

Κάθε χρόνο τιμούμε τη μνήμη του, γιατί έτσι είμαστε εμείς οι γιατροί της ραχούλας.

Και τη ραχούλα μας θα τη διατηρήσουμε κύριε Λιαρόπουλε. Γιατί είναι κομμάτι της ζωής μας και γιατί είμαστε έτοιμοι για σκληρούς αγώνες. Το σοκ και το δέος βλέπετε δεν κατάφερε κανείς να το περάσει στην Ιεράπετρα. Έχουμε ακόμα το κεφάλι ψηλά.

Γι αυτό μην ξαναβάλετε στο στόμα σας τον Σήφη τον Αναστασάκη. Μην ασελγείτε στη μνήμη ηρώων. Αν θέλετε να είστε αρεστός στην ηγεσία του υπουργείου βρέστε άλλα επιχειρήματα. Η ανοησία δεν είναι «ίδιον» σοφών καθηγητών πανεπιστημίου.

Ανδρέας Μαμαντόπουλος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών M.D. P.H.D.
Δ/ντής Χειρουργικού Τομέα Νοσοκομείου Ιεράπετρας


Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013



Βούλγαρος ἱστορικὸς ξεφτίλισε τοὺς σκοπιανούς: Ἕλληνας ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος
 
Συνέντευξη σὲ σκοπιανὸ μέσο ἐνημέρωσης παραχώρησε ὁ Βούλγαρος ἱστορικὸς καὶ διευθυντὴς τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱστορικοῦ Μουσείου τῆς Σόφιας, Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ, ὅπου οἱ δηλώσεις του ἀποτέλεσαν ἕνα ἠχηρὸ ράπισμα στὶς προπαγανδιστικὲς ἀθλιότητες τῶν σκοπιανῶν.
Οἱ σκοπιανοὶ δημοσιογράφοι ρώτησαν τὸν Βούλγαρο ἱστορικό, ἐὰν θεωρεῖ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο Ἕλληνα, Βούλγαρο ἢ «Μακεδόνα». Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ντιμιτρόφ, ὑπῆρξε κάθετη: «Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος καὶ ὁ πατέρας του Φίλιππος ὁ Μακεδόνας, ἐμφανίζονταν δημόσια ὡς Ἕλληνες! Πολιτικὴ τους ἰδέα ἦταν ἡ δημιουργία ἑνὸς τεράστιου ἑλληνικοῦ κράτους. Κανείς Σκοπιανός, 2.400 μετὰ τὸν θάνατό τους, δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἀποδίδει μία ἄλλη ταυτότητα». Ὁ Βούλγαρος ἱστορικὸς συνέχισε, κατηγορώντας τὶς αἰσχρὲς πρακτικὲς παραχάραξης τῆς Ἱστορίας, στὶς ὁποῖες διαπρέπουν οἱ σκοπιανοὶ ἀπατεῶνες: «Καταλογισμὸς διαφορετικῆς ἐθνικότητας τῶν νεκρῶν - ἀπὸ τὸν Τσάρο Σαμουὴλ ὡς τὸν Γκότσε Ντέλτσεφ - εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ χειρότερα ἐγκλήματα τοῦ «Μακεδονισμοῦ», καθὼς εἶναι νεκροὶ καὶ δὲν μποροῦν νὰ ὑπερασπιστοῦν τοὺς ἑαυτούς τους. Στὸν πολιτισμένο κόσμο ἡ πρακτικὴ αὐτὴ ὀνομάζεται λεηλασία. Στοὺς στρατοὺς ὅλου τοῦ κόσμου οἱ λεηλασίες στὴν πραγματικότητα τιμωροῦνται μὲ θάνατο»!
Ὁ Ντιμιτρόφ δεν μάσησε τὰ λόγια του, ἀποδίδοντας τὰ τοῦ καίσαρος τῷ καίσαρι καὶ ὑποδεικνύοντας τὴν πηγὴ τῆς παραχάραξης τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας, ἐκ τῆς ὁποίας καὶ ὀργανώθηκε ἡ κατασκευὴ τοῦ ψευδεπίγραφου «μακεδονικοῦ ἔθνους»: «τὸ αὐτοαποκαλούμενο «μακεδονικὸ ἔθνος», εἶναι ἕνα...
κομμουνιστικὸ κατασκεύασμα τὸ ὁποῖο ἐφευρέθηκε ἀπὸ τὴν Κομιντὲρν τὸ 1934»! Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ τὸ γεγονὸς πὼς οἱ ἑλληνόφωνοι κομμουνιστὲς τοῦ περασμένου αἰῶνος, ὅταν καὶ ἐπιχείρησαν νὰ καταλάβουν διὰ τῶν ὅπλων καὶ τῆς βίας τὴν ἐξουσία στὴν Ἑλλάδα, ἔταξαν στοὺς σλάβους συντρόφους τους τὴν ἱκανοποίηση τοῦ αἰτήματός τους γιὰ αὐτόνομη Μακεδονία καὶ ἀπελευθέρωση ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες κατακτητές! Οἱ πολιτικοί τους ἀπόγονοι σήμερα (Σύριζα καὶ ΚΚΕ), ἀναγνωρίζουν στοὺς θρασεῖς παραχαράκτες τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας τὸ δικαίωμα νὰ αὐτοπροσδιορίζονται ὡς «Μακεδόνες» καὶ τὸ κράτος τους ὡς «Μακεδονία», ἐνῶ σὲ συνέδρια καὶ μαρξιστικὲς ἐκδηλώσεις δὲ λησμονοῦν νὰ προσκαλοῦν και τα ἀδελφὰ κόμματα τῶν ψευτομακεδόνων συντρόφων τους!

Οἱ τοποθετήσεις τοῦ διευθυντῆ τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱστορικοῦ Μουσείου τῆς Σόφιας αποτελουν ἕνα βαρὺ πλῆγμα στὴν ἀνθελληνικὴ καὶ ἀντιβουλγαρικὴ προπαγάνδα τῶν σλάβων τοῦ πρώην γιουγκοσλαβικοῦ κρατιδίου. Σε ἀντίθεση ὅμως μὲ τὸν Βούλγαρο ἱστορικό, ὁ ὁποῖος ἐξευτέλισε τοὺς σκοπιανοὺς καὶ τὶς ἄθλιες καὶ ἀνιστόρητες πρακτικές τους, τὸ ἑλληνικὸ ΥΠΕΞ καὶ κατ' ἐπέκταση ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ἐπιμένει νὰ συνομιλεῖ μὲ τοὺς ἀπατεῶνες τῶν Βαλκανίων, ἀναζητώντας λύση στὸ ζήτημα τῆς ὀνομασίας τοῦ κρατιδίου τους. Ἀκόμη χειρότερα, στὶς προθέσεις τῆς κυβέρνησης ὅπως αὐτὲς διατυπώθηκαν ἀπὸ τὰ πλέον ἐπίσημα χείλη καὶ ἐν μέσω τῶν διαπραγματεύσεων ἐπὶ τῶν προτάσεων Νίμιτς, ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ φτάνει στὸ σημεῖο νὰ συζητᾶ τὴν ἀναγνώριση τῶν ἀπατεώνων μὲ ὄνομα ποὺ θὰ περιέχει γεωγραφικὸ προσδιορισμὸ καὶ τὸν ὄρο «Μακεδονία»!
Πολὺ ἁπλὰ δηλαδή, ἕνας Βούλγαρος ἱστορικὸς εἶχε τὸ θάρρος νὰ ξεμπροστιάσει τοὺς σκοπιανοὺς παραχαράκτες τῆς ἱστορίας, θάρρος τὸ ὁποῖο δὲν εἶχαν ὅλες οἱ ἑλληνικὲς κυβερνήσεις ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1990 καὶ μέχρι σήμερα. Κι ἂν οἱ πολιτικάντηδες τῆς ἐλαφροδεξιᾶς καὶ τῆς ἀριστερᾶς προτίθενται νὰ ξεπουλήσουν τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας, τοῦτο δὲν θὰ τὸ ἐπιτρέψει ποτὲ ὁ Ἑλληνικὸς Λαός!

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

ΠΡΟΣΚΗΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ 
Πραγματοποιήθηκε τήν Δευτέρα 19 Αὐγούστου ἡ ἐτήσια ἐκδρομή τῆς Ἐνορίας μας. Φέτος ἐπισκευτήκαμε προσκηνήματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λάμπης καί Σφακίων.
 Ἡ πρῶτη ἐπίσκεψη ἦταν στό χωριό Μέλαμπες, τόπο καταγωγῆς τῶν τεσσάρων νεομαρτύρων τῶν ἐν Ρεθύμνῃ ( Γεωργίου, Ἀγγελῆ, Μανουήλ καί Νικολάου). Προσκηνήσαμε στόν Ναό τῶν ἁγίων, ὅπου ὁ ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ π. Εὐάγγελος Τσουρλαδάκης μᾶς ὑποδέχτηκε μέ πολλή ἀγάαπη, μᾶς μίλησε γιά τούς τέσσερις μάρτυρες, τή ζωή καί τό μαρτύριό τους, προσκηνήσαμε τεμάχιο ἀπό τά Ἱερά Λείψανά τους πού φυλάσσονται στόν Ναό καί μᾶς προσφέρθηκε κέρασμα. Στή συνέχεια, ὁ π. Εὐάγγελος μᾶς ὀδήγησε στό σπίτι ἑνός ἀπό τούς μάρτυρες -τοῦ Γεωργίου- τό ὁποῖο ἔχει γίνει παρεκκλήσι τῶν Ἁγίων, καί σέ ἄλλα ἀξιοθέατα τοῦ χωριοῦ.
Ἀργότερα προσκηνήσαμε στό μοναστήρι τοῦ Ἁγ. Ραφαήλ στό Σπίλι, ὅπου προσκηνήσαμε τεμάχιο τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου.
Τό ἀπόγευμα ἐπισκευτήκαμε τήν ἰστορική μονή Πρέβελη, ὅπου ὁ ἀρμόδιος ἱερέας μᾶς μίλησε γιά τήν ἰστορία τῆς Μονῆς καί προσκηνήσαμε τόν Σταυρό μέ τό Τίμιο Ξύλο, ἀνεκτίμητο κειμήλιο τῆς Μονῆς.
 
Στό τέλος κάναμε μιά βόλτα στήν παλιά πόλη τοῦ Ρεθύμνου, καί ἐπιστρέψαμε κουρασμένοι ἀλλά εὐχαριστημένοι στό χωριό μας.



Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Πραγματοποιήθηκαν καί φέτος οἱ καθιερωμένες ἐορταστικές ἐκδηλώσεις γιά τό πανηγύρι τοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας.
Οἱ ἐκδηλώσεις ξεκίνησαν τό ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας 12 Αὐγούστου, μἐ τἠν ἄφιξη καί τήν ὑποδοχή Ἱερῶν Λειψάνων. Φέτος εἴχαμε τήν εὐλογία νά  προσκυνήσομε ἱερά Λείψανα τῶν Ἁγίων Χαραλάμπους, Γεωργίου, Τρύφωνος, Έλευθερίου καί Παντελεήμωνος, πού μέ προθυμία μᾶς μετέφερε ἀπό τήν Ἐνορία του ὁ π. Στυλιανός Μαθιουδάκης, ἐφημέριος Μαλλῶν. Τελέστηκε ὁ Ἐσπερινός, καί ἡ παράκληση, κατά τήν ὁποία ὁ π. Στυλιανός μίλησε γιά τη ζωντανή παρουσία τῶν Ἁγίων στή ζωή μας. Μετά τήν Παράκληση, Τά Ἱερά Λείψανα ἐπέστρεψαν στήν Ἐνορία Μαλλῶν.

Τήν Τρίτη 13 Αὐγούστου τό ἀπόγευμα,
τελέστηκε τό Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου γιά σωματική καί ψυχική ἴαση τῶν πιστῶν.
Τήν Τετάρτη 14 ἔγινε ὁ Πανηγυρικός Ἐσπερινός καί λιτανεύτηκε ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας στό χωριό. Κατά τή διάρκεια τῆς λιτανείας ὁ λαός μαζί μέ τούς ψάλτες ἔψαλαν τά Ἐγκώμια τῆς Παναγίας.




Τήν Πέμπτη κύρια μέρα τῆς ἐορτής τελέστηκε ὁ Ὄρθρος καί ἡ πανηγυρική Θ. Λειτουργία στόν γεμᾶτο ἀπό πιστούς Ναό. 











Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013




Το σύνδρομο DOWN και η ΕΚΤΡΩΣΗ!

Το σύνδρομο DOWN και η ΕΚΤΡΩΣΗ!
 Το σύνδρομο DOWN και η ΕΚΤΡΩΣΗ!
Ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down (!);

Σύμφωνα μέ δημοσίευμα, μέ τόν καταφατικό, ὅμως, τίτλο «Ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down»: «λιγότερα παιδιά θά γεννιοῦνται μέ Σύνδρομο Down κι ἄλλα συγγενῆ νοσήματα (χρωμοσωματικά ἤ μορφογενετικά)… Ἡ ἔρευνα εἶναι πολύ κοντά στήν ἐξεύρεση μεθόδου ἡ ὁποία θά πραγματοποιεῖται μέ εἰδική ἀνάλυση αἵματος τῆς ἐγκύου γιά νά ἀπομονωθοῦν κύτταρα τοῦ ἐμβρύου, ἀπό τά ὁποῖα θά ἐξάγονται σημαντικά συμπεράσματα γιά τή χρωμοσωμιακή σύνθεσή του… Μέ τή μέθοδο αὐτή —ὅταν μπορέσει νά ἐφαρμοστεῖ στήν πράξη — θά ἀποφύγουμε σέ πολύ μεγάλο βαθμό τόν ἐπεμβατικό διαγνωστικό προγεννητικό ἔλεγχο (ὅπως ἀμνιοπαρακέντηση καί βιοψία τροφοβλάστης), στόν ὁποῖο καταφεύγουμε σέ περιπτώσεις γυναικῶν ὑψηλοῦ κινδύνου γιά χρωμοσωμιακές ἀνωμαλίες (ὅπως Σύνδρομο Down)».
Τά παραπάνω ἀνακοίνωσε ὁ «διεθνοῦς φήμης» Καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς τοῦ Ἐμβρύου (!) στό King’s College καί στό University College τοῦ Λονδίνου, Κύπρος Νικολαΐδης, στή διάρκεια τῆς ἐπιστημονικῆς διάλεξης μέ θέμα: «Ὅλες οἱ ἐξελίξεις στήν Ἰατρική τοῦ ἐμβρύου» πού πραγματοποιήθηκε στό Μαιευτήριο ΛΗΤΩ τοῦ ὁμίλου ΥΓΕΙΑ.
Τό τραγικό καί σ’ αὐτή τή νέα μέθοδο, ὅπως καί στίς ἤδη ἐφαρμοζόμενες (ὑπερηχογράφημα Αὐχενικῆς Διαφάνειας, ἀμνιοπαρακέντηση κλπ.) εἶναι ὅτι, ἐνῶ ὁ σκοπός τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης εἶναι ἡ θεραπεία, προωθεῖται ἡ ΕΚΤΡΩΣΗ τοῦ «ἄρρωστου»  ἐμβρύου, γιά νά μήν μποῦν σέ «ταλαιπωρία», ἐάν γεννηθεῖ, οἱ γονεῖς του. Αὐτή εἶναι, λοιπόν, ἡ «λύση γιά τό Σύνδρομο Down» (καί ὄχι μόνο); Κι ἔτσι «θά γεννιοῦνται λιγότερα παιδιά μέ Σύνδρομο Down…», σκοτώνοντάς τα;
Προτείνουμε ὅλοι αὐτοί οἱ ἰατροί, ἀλλά καί οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Μαιευτικῆς Κλινικῆς, οἱ ὁποῖοι καυχῶνται καί «νοιώθουν περήφανοι» πού ἔχουν «τίς ὑποδομές καί τήν τεχνογνωσία, ὥστε νά ἐφαρμόσει στήν πράξη τή νέα μέθοδο», νά παρατηρήσουν καλά τή φωτογραφία (πάνω).
Πρόκειται γιά μία Ἀγγλίδα μητέρα, τή Λίζα (Lisa)  Mackin, ἡ ὁποία ἐνῶ εἶχε τρεῖς κόρες, ἔμεινε ἔγκυος στό 4ο παιδί της, στό ὁποῖο οἱ γιατροί διέγνωσαν ὅτι πάσχει ἀπό Σύνδρομο Down καί τῆς πρότειναν νά τό κάνει ἔκτρωση. Μάλιστα, ὁ «πατέρας» τοῦ παιδιοῦ τῆς πρότεινε νά δώσει 2.000 ₤ προκειμένου νά κάνει ἔκτρωση. Ἡ μητέρα ἀγανακτισμένη ἀρνήθηκε καί γέννησε τόν Tommy, τό χαριτωμένο ἀγοράκι, πού κρατᾶ στήν ἀγκαλιά της. Ἕνα ἀγγελούδι μέ Σύνδρομο Down… Μάλιστα ἡ ἡρωίδα μητέρα δήλωσε ὅτι: «Ἀγαπῶ τό μωρό μου καί ἡ σκέψη ὅτι κάποιος θά μποροῦσε νά θέσει μιά τιμή γιά τό κεφάλι του ἦταν ἁπλά ἀηδιαστικό».
Ἄς τό κοιτάξουν καλά ὅλοι αὐτοί πού τά σκοτώνουν. Ἄραγε θά γίνει ὁ κόσμος καλύτερος μέ «λιγότερα» τέτοια ἀγγελούδια;… Αὐτοί πού θά τά «λιγοστέψουν» ἄραγε θά κοιμοῦνται πιό ἥσυχοι τά βράδια;… Ἡ ἔκτρωση γιά κανένα λόγο δέν εἶναι λύση. Ἡ ἔκτρωση γιά ὅλους τούς λόγους εἶναι φόνος!
Ἀλλά τελικά «ὑπάρχει λύση γιά τό Σύνδρομο Down»; Καί βέβαια ὑπάρχει. Εἶναι ἡ ἀποδοχή καί ἡ ἀγάπη τῶν ἀθώων παιδιῶν αὐτῶν, ὡς δώρου ἀνεκτίμητου, ἀπό τόν Πανάγαθο Θεό. Ὅσοι γονεῖς ἔχουν ἀποδεχθεῖ αὐτό τό δῶρο νοιώθουν πραγματικά εὐτυχισμένοι καί χαίρονται μαζί μέ τά ἀθώα καί χαρούμενα παιδιά τους.
Καί κλείνουμε αὐτό τό μεγάλο θέμα μέ τή συμβουλή μιᾶς μητέρας πού ἔχει παιδί μέ Σύνδρομο Down:
«Κάθε γονέας, πού θέλει νά κάνει ἔκτρωση τό παιδί του ἐπειδή ἔχει Σύνδρομο Down, θά πρέπει νά περάσει λίγο χρόνο μέ κάποια οἰκογένεια πού ἔχει ἕνα τέτοιο παιδί»!
Ἰωάννης Γ. Θαλασσινός
(Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π.)


Συγκίνηση για το ζευγάρι από την Κρήτη που έζησαν μαζί κι… έφυγαν μαζί με διαφορά λίγων λεπτών!

Την έσφιξε στην αγκαλιά του, με τον δικό του, τρυφερό και δυνατό τρόπο μαζί, που εκείνη γνώριζε ακόμη και μέσα στα σκοτάδια της Αλζχέϊμερ.
Του είπαν ότι «έφυγε» και περίμεναν το ξέσπασμά του. Ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης όμως ήταν Κρητικός της παλιάς γενιάς.
Γιος του πατέρα του και εγγονός του παππού του, που πίστευαν ότι ο άντρας δε φανερώνει τα αισθήματά του. Όσο πιο βαθειά είναι τόσο πιο αφανέρωτα.
Βγήκε στην αυλή της «Θαλπωρής», αξημέρωτα ακόμη κι’ έβγαλε να καπνίσει ένα τσιγάρο, όπως έκανε όταν η καρδιά του είχε φουρτούνες.
Παγωνιά γύρω του, αλλά πού να νοιώσει κρύο. Φλογισμένη η καρδιά του από τον πόνο για την αγαπημένη που δε θα έσφιγγε ξανά στην αγκαλιά του, το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να μην την αποχωριστεί. Να μην την αφήσει μόνη της στο μεγάλο ταξίδι.
Ποιος ξέρει με πόση δύναμη, αυτός ο γενναίος Κρητίκαρος, ο σοβαρός και αμίλητος, έκανε την προσευχή του και ο Θεός τον άκουσε! Περίμενε λίγο να δει το μεγάλο του γιο, το Νικόλα, που ήταν στο δρόμο και μετά έγειρε και άφησε την τελευταία του πνοή, λίγο πιο πέρα από την αγαπημένη του, όταν το σώμα της ήταν ζεστό ακόμη …….
Είπαν ότι πέθανε από καρδιά. Στα κρύα πιστοποιητικά θανάτου δε γράφεται όταν πεθάνει κανείς από αγάπη. Όταν προστάζει την καρδιά του να σταματήσει να χτυπά και αυτή τον υπακούει!
«‘Ετρεξα, μόλις μου τηλεφώνησαν, πέντε η ώρα το πρωϊ της Παρασκευής, από τη «Θαλπωρή», μουδιασμένος από το φοβερό νέο και βρήκα τον πατέρα έξω στο courtyard, να καπνίζει. Έκανε φοβερό κρύο, του είπα να πάμε μέσα, αλλά ήταν σα να βρισκόταν ήδη σε άλλο κόσμο. Με κοίταξε μ’ ένα βλέμμα που δε θυμάμαι να με είχε κοιτάξει ποτέ πριν. «Είσαι καλά παιδί μου;» με ρώτησε και ο πόνος όλου του κόσμου ήταν σα να είχε συγκεντρωθεί στα μάτια του. «Ναι πατέρα, αλλά πάμε μέσα», του είπα, όσο πιο μαλακά μπορούσα. Έβλεπα ότι ο πόνος τον είχε τσακίσει.
Μού έδωσε το πακέτο τα τσιγάρα του, πράγμα που εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ήταν σα να μου έλεγε ‘δεν τα χρειάζομαι πια’.
Γονάτισα μπροστά του, όπως καθόταν στο παγκάκι, αμίλητος και ξαφνικά είδα το μισοτελειωμένο τσιγάρο που κρατούσε να πέφτει από το χέρι του. Έγειρε το κεφάλι του και νόμισα ότι τον πήρε ο ύπνος. Δεν έκανα λάθος. Ήταν όμως ο αιώνιος ύπνος. Αυτός που θα τον έφερνε πάλι κοντά στη μητέρα μου, στον άνθρωπο που λάτρεψε σ’ όλη του τη ζωή και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει ούτε το θάνατο να τους χωρίσει».
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ
Ο Νίκος Μαρκογιαννάκης, ο πρωτότοκος του Χρήστου και της Μαρίας, δε μπορεί ακόμη να πιστέψει ό,τι συνέβη το πρωϊ της 17ης Ιουλίου. Από την άλλη πλευρά όμως δεν τον παραξενεύει.
«Οι γονείς μου ζούσαν ο ένας για τον άλλον. Ποτέ δεν πήγαινε ο πατέρας κάπου μόνος του. Έπρεπε να έχει και τη μητέρα μου δίπλα του. Δεν ήξερε τι θα πει καφενείο, αλλά ούτε και ανδρικές παρέες. Κοίταζε το σπίτι και τα παιδιά του. Ήταν λιγόλογος, αυστηρός, σε αντίθεση με τη μητέρα μου η οποία ήταν η προσωποποίηση της χαράς. Το γέλιο της αντηχούσε σ’ όλο το σπίτι. Ατελείωτες οι ιστορίες της για την οικογένεια, τα παράξενα του χωριού, τους περίεργους τύπους που μπορούσε να μιμείται καταπληκτικά. 
Ήταν η ζωή στις παρέες, γι’ αυτό το πηγαίο της χιούμορ, τη ζεστασιά, την αγάπη της για τον συνάνθρωπο, το ότι ήταν πάντα έτοιμη να βοηθήσει μ’ όποιον τρόπο μπορούσε. Ήταν επίσης φοβερή μαγείρισσα, γνωστή για την παραδοσιακή κρητική κουζίνα που δίδαξε και στα εγγόνια της».
Ο Νικόλας Μαρκογιαννάκης είναι φανερά φορτισμένος από την εισροή των αναμνήσεων, συγκινημένος, αλλά και περήφανος μαζί για τους γονείς του, που πραγματικά φαίνεται, όχι μόνο να ήταν στενά δεμένος μαζί τους, να τους λάτρευε, αλλά και να τους θαύμαζε. 
ΑΠΟ ΚΡΗΤΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Πάμε, μαζί, αργά και διακριτικά στην εποχή που ήλθαν στην Αυστραλία, από τα Χανιά της Κρήτης το 1966, όλοι μαζί. Ο Χρήστος και η Μαρία Μαρκογιαννάκη, με τα δυο τους αγόρια, τον Νικόλα 8 χρόνων και τον Παντελή 6.
«Ο πατέρας μου ήταν γεωργός και η προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, εκεί στο χωριό, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντική. Έφευγαν πάρα πολλοί την εποχή αυτή για την Αυστραλία, ακόμη και πολύ πριν από μας. Οι γονείς μας, είδαν αυτό το ταξίδι, σαν μια ευκαιρία να μας εξασφαλίσουν μια ανώτερη μόρφωση, να δημιουργήσουν κάποια βάση για μια καλύτερη ζωή για την οικογένεια. Ήδη ήταν η αδελφή της μητέρας μου στη Μελβούρνη, οπότε δεν είναι ότι θα πηγαίναμε σ’ έναν τόπο που δεν ξέραμε κανέναν.
Θυμάμαι ότι δεν είχαμε δυο μέρες στην Μελβούρνη και οι γονείς μας έπιασαν δουλειά. Η μητέρα μου σε εργοστάσιο που έφτιαχναν γυναικεία φορέματα και π πατέρας μου στο General Motors. Για ένα διάστημα μάλιστα εργαζόταν σε δύο δουλειές και είχε πάθει υπερκόπωση.
Θυμάμαι ότι υπήρχε μια θαλπωρή στο σπίτι, μια αγάπη δυνατή ανάμεσα στους γονείς μου. Ποτέ δε χαλούσε ο ένας το χατίρι του άλλου, ούτε επενέβαινε στον τρόπο που φερόταν σε μένα και τον αδελφό μου. Ο πατέρας, για παράδειγμα, ήταν αυστηρός μαζί μας. Η μητέρα μου , από την άλλη πλευρά, ήταν πολύ πιο ελαστική και εκδηλωτική. Όταν όμως μας μάλωνε ο πατέρας μου, ποτέ δεν επενέβαινε. Ο δεσμός τους ήταν παράδειγμα για μίμηση. Δε χωρεί αμφιβολία γι’ αυτό», θα πει ο Νίκος, κάνοντας μια παύση, απορροφημένος προφανώς από τις αναμνήσεις που τον κατακλύζουν.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕ ΜΟΝΗ
Αν μιλάμε σήμερα είναι γιατί όλη η παροικία έχει συγκλονιστεί από το γεγονός ότι δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ στη ζωή, δεν μπόρεσε ούτε αυτός ο θάνατος να τους χωρίσει.
(φωτό ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης με την αγαπημένη στη ζωή και στο θάνατο)

Αναδημοσίευση από την ομογενειακή εφημερίδα neoskomsos.com

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ


Βρίσκεται Ν.Α. τοῦ χωριοῦ στοὺς πρόποδες τοῦ βουνοῦ καὶ χτίστηκε τὸ 1955 στὴ θέση παλαιοῦ ποὺ ἦταν χτισμένος σὲ σπηλαιῶδες κοίλωμα. 


Εἶναι μονόκλητη Βασιλική. Ὁ δρόμος περνᾶ ἀπό το στενά τοῦ χωριοῦ και εἶναι χωματόδρομος.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

 

Ναός μονόκλιτος ρυθμοῦ Βασιλικῆς. Βρίσκεται Β.Δ. τοῦ χωριοῦ μέσα σε περιβόλια χτίστηκε τὸν 18° αἰώνα ὅπως μαρτυρεῖ λίθινη ἐπιγραφὴ καὶ ἀνακαινίσθηκε τὸ 1960.Εἶναι μονόκλιτη Βασιλική Ὁ δρόμος πού ὀδηγεί στο Ναό περνᾶ μέσα ἀπό το χωριό και στη συνέχεια εἶναι βατός χωματόδρομος.