Η ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Πραγματοποιήθηκε ἀπό 8 ὡς 19 Ἰουλίου ἡ κατασκηνωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, στήν ἰστορική μονή Παναγίας Βρυωμένου στούς Μεσελέρους. Φέτος συμμετεῖχαν 10 παιδιά άπό τό κατηχητικό μας. Συνολικά 39 παιδιά ἀπόλαυσαν 10 μέρες ξενοιασιᾶς κοντά στή φύση καί τό μαγευτικό περιβάλλον μέ τη φροντίδα τῆς Ἐκκλησίας, μέ ὑπεύθυνο τόν π. Γεώργιο Μανθαιάκη ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας μας  καί τή συνεργασία τοῦ π. Ἰωάννη Τράκου, ἐφημερίου Μεσελέρων.
 Ἡ φετεινή περίοδος ἦταν ἀφιερωμένη στούς μάρτυρες τῆς πίστης μας καί οἱ ὀμάδες τῶν παιδιῶν εἶχαν  ὀνὀματα παρμένα ἀπό αὐτούς. Τό Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα ἀναφερόταν σέ περιπτώσεις μαρτύρων μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ἐνώ ἀπό τούς μάρτυρες ἦταν ἐμπνευσμένα καί πολλά ἀπό τά τραγούδια.

Τό καθημερινό πρόγραμμα περιλάμβανε τίς τακτικές Ἀκολουθίες τῆς ἡμέρας, Ὄρθρο, Ἐσπερινό καί Ἀπόδειπνο, ἔπαρση καί ὑποστολή σημαίας, ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα, τραγούδια, διάφορα παιχνίδια καί ἀγῶνες πίνγκ πόγκ καί σκάκι . Κάθε βράδυ, μετά το δεῖπνο δινόταν τά βραβεία στά παιδιά πού πρώτευαν στέ διάφορους τομείς καί στό τέλος  μιά ὀμάδα παιδιῶν ἀναλάμβανε -μέ ἐπιτυχία τίς περισσότερες φορές - νά ψυχαγωγήσει τούς ὑπόλοιπους μέ παιχνίδια, ἀνέκδοτα, κ.λ.π.
Τήν Δευτέρα 8 Ἰουλίου ἔφτασαν τά παιδιά, και ἀφου τακτοποιήθηκαν στά δωμάτιά τους, τό ἀπόγευμα  ὁ π. Γεώργιος τέλεσε τόν Ἁγιασμό καί τά καλοσόρισε  .
 Τήν Τετάρτη 10, τήν Κυριακή 14, καί τήν Τετάρτη 17 Ἰουλίου τελέστηκαν στό μικρό Ναό τῆς μονῆς Θ. Λειτουργίες, κατά τίς ὁποῖες τά περισσότερα παιδιά κοινώνησαν τῶν  Ἀχράντων Μυστηρίων.
 Τήν Πέμπτη 11 τοῦ μηνός εἴχαμε τήν εὐλογία νά μᾶς ἐπισκευθεί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης μας κ.κ. Εὐγένιος, ὁ ὁποῖος κάθησε στήν αὐλή, μίλησε  μέ τά παιδιά καί τούς ἐξέφρασε τήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας καί τή δική του, καί τό ἐνδιαφέρον του γι' αὐτά. Ἀργότερα χοροστάστησε στόν Ἐσπερινό καί ἀναχώρησε ἀφίνοντάς μας τήν εὐχή καί τήν εὐλογία του.

 Τήν Παρασκευή 12 Ἰουλίου, τά παιδιά ἔμαθαν πῶς ζημώνεται τό πρόσφορο, τούς συμβολισμούς του, τήν Προσκομηδή καί τί γίνεται στή Θ. Λειτουργία. Τό ἀπόγευμα φιλοτέχνησαν τά ἀναμνηστικά τους πού ἦταν γλαστράκια τό ὁποῖα ζωγράφισαν μέ τή φαντασία τους καί φύτεψαν Βασιλικούς, μαθαίνοντας ἔτσι τήν ἀγάπη γιά τή φύση και τά λουλούδια.
 Τό Σάββατο, μετά ἀπό κατάλληλη διδασκαλία καί σχετική συζήτηση, τά παιδιά συμμετεῖχαν προαιρετικά στό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, προκειμένου νά προετιμαστοῦν καί πνευματικά γιά τή Θ. Κοινωνία τῆς Κυριακῆς. Τά περισσότερα  προσῆλθαν στήν Ἱερά Ἐξομολόγηση, ὀρισμένα ἀπό τά ὁποῖα γιά πρώτη φορά.
 Τήν Κυριακή πολλοί γονείς ἐπισκεύτηκαν τήν κατασκήνωση γιά νά δοῦν τά παιδιά, πού εἶχαν πιό χαλαρό πρόγραμμα ἐνώ τό βράδυ μικροί καί μεγάλοι χόρεψαν κρητικούς καί λαϊκούς χορούς σέ μιά κεφάτη βραδιά.
 Τή Δευτέρα τό ἀπόγευμα, μέ τή βοήθεια τοῦ μελισσοκόμου κ. Γιάννη Παντερμαράκη, ἐπισκευτήκαμε ἕνα μελισσόκηπο. Ἔτσι εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά δοῦμε πῶς λειτουργεί ἡ κοινωνία τῶν μελισσῶν, μιά πραγματικά ἀνεπτυγμένη κοινωνία, ὅπου ὅλα τά μέλη συνεισφέρουν καί ὅπου δεν ἔχουν θέση ἀργόσχολοι. Ὅλοι μας πήραμε ἕνα μάθημα καί γιά τήν δική μας συμπεριφορά μέσα στήν ἀνθρώπινη κοινωνία.

 Τήν Τρίτη ὁ γνωστός καλλιτέχνης τῆς κρητικῆς μουσικῆς Βαγγέλης Πυθαρούλης μᾶς μίλησε γιά τήν πορεία τῆς παραδοσιακῆς μας μουσικῆς μέσα στό χρόνο, τήν ζωντανή της παρουσία καί στή σημερινή ἐποχή, παρ' ὅτι τά παιδιά μας βομβαρδίζονται μέ τά ξενόφερτα εἴδη μουσικῆς, καθώς καί τήν ἀνάγκη ὅλοι μας ν' ἀγωνιστοῦμε γιά νά τήν κρατήσουμε ζωντανή.

Ἐπίσης, ἄκουσε κι ἔδωσε συμβουλές σέ παιδιά τῆς κατασκήνωσης πού παίζουν παραδοσιακά ὄργανα. Στό τέλος, ὁ π. Γεώργιος τοῦ προσέφερε μία γλάστρα μέ βασιλικό φτιαγμένη ἀπό τά χέρια τῶν παιδιῶν.
 Τήν Πέμπτη τό βράδυ, μέ τή παρουσία τῶν γονέων ἔγινε ἡ γιορτή τῆς λήξης, πού περιλάμβανε τραγούδια, χωρούς καί σκέτς πού τά παιδιά ἐτοίμασαν μέ μεράκι τίς μέρες τῆς φιλοξενίας τους στήν κατασκήνωση. Ἐπίσης, δώθηκαν καί τά βραβεία στούς νικητές τῶν ἀγώνων καί σ' ὄσους εἶχαν τίς καλύτερες ἐπιδόσεις ὅλες αὐτές τίς μέρες.

 Τήν Παρασκευή ἀναχωρήσαμε γιά τά σπίτια μας. Ἦταν συγκινητικές οἱ στιγμές τοῦ ἀποχωρισμοῦ, καθῶς νέα καί παλαιότερα παιδιά, καί οἱ συνεργάτες τῆς κατασκήνωσης ἀγκαλιασμένοι μέ δάκρυα ἀποχαιρετιοῦνταν, μέ τήν εὐχή τοῦ χρόνου νά βρεθοῦμε καί πάλι μαζί στόν ἴδιο χῶρο.