Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Μέ λαμπρότητα γιορτάστηκε ἡ ἐορτή τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν ἰστορικό ὀμώνυμο παλαιό Ναό τῆς Ἐνορίας μας. Τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 22 Ἰουνίου τελέστηκε ὁ Πανυγηρικός Ἐσπερινός καί τήν Κυριακή 23, κύρια μέρα τῆς ἐορτῆς ὁ Ὄρθρος, ἡ πανυγηρική Θ. Λειτουργία καί ὁ Ἐσπερινός τῆς Γονυκλισίας. Στούς πιστούς μοιράστηκαν σάν εὐλογία κλαδιά μυρτιᾶς, ἐπάνω στά ὁποῖα γονάτισαν.  Στήν πανήγυρη συμμετεῖχαν πολλοί χωριανοί καί κάτοικοι ἄλλων χωριῶν, πού ἀπηύθυναν τίς προσευχές τους πρός τόν Τριαδικό Θεό.

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013


Τὸ τελευταῖο λαδάκι Παναγία μου τὸ βάζω στὸ καντήλι σου! (Μία ἀληθινὴ ἱστορία)
Ἡ Παναγία βοηθοῦσε πάντα τὰ παιδιά της σὲ περιόδους πείνας. Ἔτσι καὶ σήμερα ἐμπιστευόμαστε στὴν χάρη τῆς μανούλας μας!

     Ἦταν παραμονὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, 24 Μαρτίου τοῦ 1942 καὶ ἤμασταν στὴ Δράμα, στὴν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα, ἡ ξένη κατοχὴ ἦταν Βουλγάρικη. Οἱ στερήσεις, οἱ ἀρρώστιες καὶ ἡ πείνα εἶχαν πάρει τρομακτικὲς διαστάσεις καὶ ὁ Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικροὺς καὶ μεγάλους καὶ ἰδιαιτέρως τὰ παιδιά.
Μεταξὺ τῶν συγγενῶν μου εἶχα καὶ μία μακρινὴ θεία, χήρα μὲ πέντε παιδιά. Τὸν ἄνδρα της τὸν εἶχαν σκοτώσει οἱ κατακτητὲς πρὶν ἀπὸ ἔξι μῆνες στὶς σφαγὲς τῆς 29ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1941. Ἀπὸ τρόφιμα τῆς εἶχαν ἀπομείνει ἕνα δάκτυλο ἐλαιόλαδο καὶ μία "χούφτα" καλαμποκάλευρο.
Ἐκεῖνο λοιπὸν τὸ ἀπόγευμα, σκέφθηκε ὅτι αὔριο, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, εἶχε ἔστω καὶ κάτι λίγο γιὰ τροφὴ στὰ παιδιά: ἑκατὸ δράμια ἀλευράκι κι ἕνα δάκτυλο λαδάκι.
Ξαφνικὰ τὰ μάτια της ἔπεσαν πάνω στὸ σβησμένο κανδήλι, πού ἦταν κρεμασμένο μπροστὰ στὸ εἰκονοστάσι. Καὶ τότε μπῆκε στὸ δίλημμα: Τὸ λαδάκι στὰ νηστικὰ παιδιά της, ἢ στὸ εἰκονοστάσι μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ;
Ἀποφασιστικὰ ὅμως ἔκαμε τὸν Σταυρό της καὶ εἶπε στὴν Παναγία: "Παναγία μου! Ἐγὼ θὰ Σοὺ ἀνάψω τὸ καντήλι, γιατί ἡ μέρα πού ξημερώνει εἶναι πολὺ μεγάλη γιὰ τὴν πίστη μας, ἀλλὰ καὶ Σὺ ὅμως ἀνάλαβε νὰ μού θρέψης τὰ παιδιά".
Πῆρε τὸ λιγοστὸ λαδάκι καὶ μ' αὐτὸ ἄναψε τὸ καντήλι τῆς Παναγίας. Τὸ ἱλαρό του φῶς φώτισε τὸ φτωχικὸ σπίτι καὶ ἡ καρδιὰ της γέμισε ἀπὸ γαλήνη. Αὐτὸ τοὺς συνόδευσε στὴ...
βραδινή τους προσευχὴ καὶ στὸν ὕπνο τους ὅλο ἐκεῖνο τὸ ἀξέχαστο βράδυ.
Τὴν ἄλλη μέρα, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, ἡ θεία μου ἄνοιξε τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ πάρει τὸ λιγοστὸ ἀλεύρι, καὶ ἔμεινε ἄφωνη. Τί βλέπει; Τὸ "λαδερὸ" γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, καὶ δύο σακοῦλες γεμάτες ἀλεύρι καὶ μακαρόνια!...
Σταυροκοπήθηκε ἡ γυναίκα πολλὲς φορές, δοξάζοντας καὶ εὐχαριστώντας τὸν Θεὸ καὶ τὴν Παναγία γιὰ τὸ μεγάλο θαῦμα, ἀλλὰ δὲν εἶπε σὲ κανένα τίποτα. Γιὰ δύο χρόνια οὔτε τὸ λάδι ἄδειαζε ἀπὸ τὸ μπουκάλι, οὔτε καὶ τὸ ἀλεύρι "σώθηκε" ποτέ, παρὰ τὴν καθημερινή τους χρήση γιὰ ἔξι στόματα, γιὰ ἀνταλλαγὴ μὲ ἄλλα τρόφιμα καὶ γιὰ κρυφὴ ἐλεημοσύνη. Ἄλλα καὶ τὸ κανδήλι παρέμεινε ἀπὸ τότε μέρα - νύχτα ἀναμμένο, μαρτυρώντας μὲ τὸ ἄσβεστο φῶς του τὴ ζωντανὴ πίστη αὐτῆς τῆς εὐλογημένης γυναίκας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμπειρίες κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία» τοῦ πρωτ. Πατρὸς Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου


Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Duplex Μυστήρια μὲ Duplex συνείδηση
Γράφει ὁ π. Διονύσιος Ταμπάκης,
Ι.Ναὸς Παναγίας -Ναύπλιον
Ἔγινε τῆς μόδας καὶ ἐπιβεβλημένο πλέον κάθε ζευγάρι ποὺ θέλει νὰ ἑνώσει τὶς ζωές του νὰ ξεκινᾶ τὰ πρῶτα του κοινὰ βήματα καὶ κατὰ προτεραιότητα ἀπὸ τὴν μεγάλη «εὐλογία» τοῦ Δημάρχου ἢ Ἀντιδημάρχου καὶ κατόπιν ,τὶς περισσότερες φορὲς μὲ παιδιὰ στὴν ἀγκαλιὰ ποὺ κλαυθμηρίζουν γοερὰ ἀπὸ τὴν ταλαιπωρία τῶν 2 συναπτομένων Μυστηρίων νὰ προσέρχονται καὶ στὶς Ἐκκλησιὲς γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν κατὰ τὰ παραδοσιακὰ εἰωθότα καὶ τὸν Θρησκευτικὸ Γάμο.
Τὸ ἀκόμη χειρότερο εἶναι ἀφοῦ φτάσουν στὴν Ἐκκλησία ,κατόπιν ἑορτῆς, νὰ λαμβάνουν καὶ τὸ ἀπαραίτητο ὕφος τοῦ ἐπιτυχημένου καὶ ὄχι τοῦ μετανοοῦντος ἀφοῦ ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, λίγα χρόνια πρίν, θὰ ντρεπόσουν γιὰ τὸν ἑαυτό σου πόσο μᾶλλον νὰ προσέρχεσαι μὲ τυμπανοκρουσίες, πλουσίους στολισμοὺς καὶ ἄλλα ἐφὲ γιὰ νὰ παρουσιάσεις σὲ ἱερὸ τόπο τὴν ἀναίδειά σου στὸν Θεὸ ἀφοῦ ἀποδεικνύεις στὴν πράξη πὼς Αὐτὸς ἔχει τὴν τελευταία προτεραιότητα στὴν ζωή σου.
Τὸ ἀκόμη λυπηρὸν εἶναι καὶ ἡ δική μας ὡς Ἱερεῖς ἀνοχὴ καὶ οἰκονομία ποὺ δείχνουμε σὲ αὐτὲς τὶς ἄνομες καταστάσεις καὶ ἔτσι στὴν οὐσία συνηγοροῦμε καὶ....

 ἐπιδοκιμάζουμε αὐτὲς τὶς προδοτικὲς γιὰ Τὸν Χριστὸ μᾶς πράξεις, ἀφοῦ ἐὰν ἡ ἄρνηση τῶν παλαιῶν Χριστιανῶν νὰ ρίξουνε λίγο λιβανάκι στὰ εἴδωλα ἔφερνε τὴν κατακρεούργηση καὶ τὸ φρικτὸ μαρτύριό τους, ἐμεῖς σήμερα τόσο εὔκολα καὶ ἀβασάνιαστα γυρίζουμε τὴν πλάτη μας στὸν Κύριο καὶ ἀφοῦ ρίξουμε τὸ θυμίαμα τῆς ψυχῆς μας ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ Δημαρχείου στρεφόμαστε ἔπειτα καὶ ἐθιμοτυπικὰ στὸν Χριστό, ὅπου Αὐτοῦ θέλημα «ἐστιν ἡ ἔννομος συζυγία»(Ἀκολ.Γάμου)
Τὸ ἐπιπλέον εἰρωνικὸ κιόλας εἶναι ὅταν οἱ τὸν πολιτικὸν Γάμον ἐπιτελέσαντες καὶ ἀρνούμενοι τὴν πίστη νὰ θελήσουν κατόπιν νὰ γίνουν καὶ ἐγγυητὲς αὐτῆς τῆς πίστεως (ποὺ λίγο καιρὸ πρὶν ἀμφισβήτησαν ) ὡς ἀνάδοχοι στὸ Ἱερὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.
Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε καὶ στὰ ὅσα ἀμέτρητα πρακτικὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται στὸν Ι.Ναὸ κατὰ τὴν τέλεση τῶν διπλῶν Μυστηρίων, ἀφοῦ ἔχεις νὰ κάνεις μὲ ἕνα παιδὶ καταταλαιπωρημένο νὰ περιμένει ἐπὶ 3 ὧρες μέσα στὴν πολυκοσμία καὶ ζέστη γιὰ νὰ βαπτισθεῖ, ἀλλὰ καὶ ἕνα συγγενολόϊ μὲ ἀποῦσα συνήθως Ὀρθόδοξη λειτουργικὴ ἀγωγή, ποὺ καλεῖται ἐπὶ 3 ὧρες νὰ κάνει τὸν κομπάρσο στὸ Ι. Μυστήριο μπαινοβγαίνοντας ἀπὸ τὸν Ναὸ καὶ καπνίζοντας ἐνίοτε γιὰ νὰ πλήξει τὴν πλήξη του ἢ μεταποιώντας τὸν Ι.Ναὸ σὲ Συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων μὲ τὴν ἀτελείωτη μεταξὺ τῶν πάρλα καὶ ἀργολογία.
Εἶναι ἄραγε αὐτὰ πράγματά Του Θεοῦ;
Ἂν ὄχι τότε νὰ μεταποιήσουμε τὴν συνείδησή μας ἀπὸ Duplex σὲ ἁπλή, καθαρὴ καὶ διάφανη!

Ἔτσι ὅπως τὴν θέλει ὁ Θεός.
ΠΗΓΗ: ΡΩΜΑΪΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Η κατασκηνωτική περίοδος
στην Ιερά Μονή Παναγίας Βρυωμένου 2012
 
      
Με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγενίου συνεχίζονται και φέτος στην Ιερά Μονή Παναγίας Βρυωμένου Μεσελέρων Ιεράπετρας οι παιδικές εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις. Οι κασκηνώσεις στην Ι. Μονή Βρυωμένου ξεκίνησαν τη Δευτέρα 2 Ιουλίου και ολοκληρώνονται την Παρασκευή 13 Ιουλίου. Περίπου τριάντα παιδιά από την Ενορία Κάτω Χωριού Ιεράπετρας και από άλλες Ενορίες της Μηροπολιτικής περιφέρειας (της πόλεως Ιεράπετρας, Κεντρίου, Ζάκρου κ.α.) φιλοξενούνται σε μία κατασκηνωτική περίοδο υπό την καθοδήγηση του Αιδεσιμολ. π. Γεωργίου Μανθαιάκη. Οι χώροι της Μονής ξαναζωντάνεψαν και φέτος από τις χαρούμενες φωνές μαθητών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του πρώτων τάξεων του Γυμνασίου, που παρακολουθούν τα μαθήματα των Κατηχητικών Συνάξεων. Το γεμάτο ημερήσιο πρόγραμμά τους ξεκινά με την έπαρση της σημαίας και την πρωινή προσευχή και κλείνει με το Απόδειπνο. Πέρα από την κοινή προσευχή τα παιδιά ακολουθούν ένα πλούσιο πρόγραμμα με ευκαιρίες αληθινής ψυχαγωγίας με εκπαιδευτικά  παιχνίδια, θετρικά σκέτς, διαγωνισμούς, ύμνους και τραγούδια. Ακόμα, τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής 8/7/2012 και να ακούσουν το «Αγιογραφικό ανάγνωσμα», κάτω από την σκιά του πυκνού φυλλώματος των δέντρων στον περίβολο της Μονής.
 

Το βράδυ της Τετάρτης 11 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε βραδιά κρητικού χορού και τραγουδιού στον αύλειο χώρο του μοναστηριού. Το συγκρότημα των Κων/νου Χειλά (λύρα), Σήφη Πατεράκη (λαούτο) και Νίκου  Πυθαρούλη (τουμπερλεκι-τραγούδι) διασκέδασαν αφιλοκερδώς τα παιδιά με παραδοσιακή κρητική μουσική. Τα παιδιά των κατασκηνώσεων χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς και τραγούδησαν στον αύλειο χώρο  της Μονής κάτω από το φεγγαρόφωτο και τον έναστρο ουρανό. Προηγήθηκε η ακολουθία του Εσπερινού, στον οποίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιος και συμμετείχαν Κληρικοί της τοπικής Εκκλησίας και γονείς των παιδιών.  
 

Ο τραγουδιστής Νικ. Πυθαρούλης στο ξεκίνημα της βραδιάς ευχαρίστησε για την πρόσκληση να διασκεδάσουν τα παιδιά με παραδοσιακή μουσική και μετέφερε τα αλησμόνητα βιώματα και παιδικές αναμνήσεις από τη συμμετοχή του στο Κατηχητικό Σχολείο και στις κατασκηνώσεις της τοπικής Εκκλησίας, αλλά και από τον ιερό αυτό χώρο της Ιεράς Μονής Βρυωμένου. Στο ίδιο χώρο μετά το μουσικοχορευτικό πρόγραμμα προσφέρθηκε το δείπνο, που ευλόγησε ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ευγένιος, ο οποίος πρόσφερε στα παιδιά γλυκίσματα και παγωτά. Ο Σεβ. Ποιμενάρχης απένειμε αναμνηστικά στα παιδιά και τους πρόσφερε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Ι. Μητροπόλεως με το παιδικό έντυπο «Κοντά στον Χριστό» και το φυλλάδιο «Η Ιερά Μονή Παναγίας Βρυωμένης», που εξέδωσε πρόσφατα η Ιερά Μητρόπολη Ιεραπύτνης και Σητείας, καταγράφοντας την ιστορική διαδρομή του ιστορικού μοναστηριού της Επαρχίας Ιεράπετρας.
 

Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ευγένιος μιλώντας στα παιδιά  υπογράμμισε την προσφορά της Εκκλησίας στα νειάτα με τη λειτουργία κατασκηνωτικών περιόδων στις Ιερές Μονές Βρυωμένου για τα μικρότερα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου και Παναγίας Φανερωμένης για τους μαθητές των Νεανικών Συνάξεων αντίστοιχα σε μια εποχή αποδόμησης θεσμών και ιδανικών, που χάνονται οι αξίες και οι παραδόσεις.
 
Όπως σημείωσε ο Σεβασμιώτατος δίνεται η μοναδική ευκαιρία στα παιδιά των Ενοριακών Κατηχητικών Συνάξεων να κοινωνικοποιούνται και να γνωρίζουν τον κοινοτικό τρόπο ζωής συμβιώνοντας αδελφικά με τα άλλα παιδιά μέσα στο ασφαλές περιβάλλον της εκκλησιαστικής κατασκήνωσης. Μακρυά από την οθόνη της τηλεόρασης, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και του ηλεκτρινικού υπολογιστή, για περίπου δύο εβδομάδες σε εικοσιτετράωρη βάση έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν την εκκλησιαστική ζωή και να αναπτύξουν φιλίες θεμελιωμένες στο σύνδεσμο της χριστανικής αγάπης και της κοινοβιακής ζωής.
Η ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΡΥΩΜΕΝΟΥ (5-16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011)
Για τρίτη συνεχή χρονιά πραγματοποιήθηκε φέτος η κατασκηνωτική περίοδος των Κατηχητικών συνάξεων της Ενορίας Κάτω Χωριού στην Ιερά Μονή Παναγίας Βρυωμένου Μεσελέρων Ιεράπετρας.
Από τις 5 έως και τις 16 Ιουλίου, 36 συνολικά αγόρια και κορίτσια Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου από το Κάτω Χωριό Ιεράπετρας, αλλά και από άλλες Ενορίες της Μητροπολιτικής περιφέρειάς μας φιλοξενήθηκαν στο θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον της Μονής, με ψυχαγωγικό και διδακτικό πρόγραμμα.
Η φετινή κατασκήνωση ήταν αφιερωμένη στην Υπεραγία Παναγία και είχε το όνομα «Η πάντων χαρά». Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες, που η καθεμιά τους είχε το όνομα ενός από τα μοναστήρια και τα προσκυνήματα της περιοχής.
Το πρόγραμμα της ημέρας ξεκινούσε με την ακολουθία του Όρθρου. Ακολουθούσε η έπαρση της ελληνικής σημαίας και το πρωινό. Στη συνέχεια οι ομάδες ασχολούνταν με τα διακονήματα της ημέρας. Βοηθούσαν στην ετοιμασία της τραπεζαρίας, καθάριζαν την αυλή της Μονής, ευτρέπιζαν την εκκλησία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι όλα τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ζήλο στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Μετά τα διακονήματα και κάτω από τη σκιά των δέντρων γινόταν συζήτηση για θέματα γύρω από τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Έπειτα τα παιδιά είχαν ελεύθερο χρόνο, πριν ασχοληθούν με την εκμάθηση ύμνων και κατασκηνωτικών τραγουδιών.
Το απογευματινό πρόγραμμα είχε ομαδικά παιχνίδια, ενώ για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκαν και αθλητικοί αγώνες με την επωνυμία «Βρυωμένεια». Οι αγώνες περιλάμβαναν δρόμο ταχύτητας, ανώμαλο δρόμο, σφαιροβολία και πινκ-πονκ.
Στις 8:00΄μ.μ. τελούνταν η ακολουθία του Εσπερινού και μετά την υποστολή της σημαίας ακολουθούσε το δείπνο, στο τέλος του οποίου μία ομάδα παιδιών ψυχαγωγούσε τους υπόλοιπους με παιχνίδια, ανέκδοτα και τραγούδια. Το πρόγραμμα της ημέρας έκλεινε με την ακολουθία του Αποδείπνου.
Την Παρασκευή 8 Ιουλίου τα παιδιά της κατασκήνωσης έφτιαξαν πρόσφορα και είχαν την ευκαιρία να δουν τον τρόπο παρασκευής, αλλά και να διδαχθούν το συμβολισμό του.
Τη Δευτέρα 12 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε πεζοπορία-ανάβαση στο εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού της ομώνυμης Ενορίας, απ᾿ όπου τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να θαυμάσουν την πανοραμική θέα προς τον κόλπο του Μεραμβέλλου και το Λυβικό πέλαγος.
Την Πέμπτη 14 Ιουλίου με την παρουσία γονέων και φίλων των παιδιών, έγινε η γιορτή της κατασκήνωσης. Ο κ. Μιχ. Τσακιράκης, Θεολόγος καθηγητής, παρουσίασε ταινίες σχετικά με τους τοπικούς νεομάρυρες και εθνομάρτυρες, καθώς και για την ηρωϊκή Ροδάνθη Κριτσοτοπούλα. Επίσης, προβλήθηκε και η ταινία «Το ψυχοψυχουλάκι», διακευή του ομώνυμου βιβλίου, που γυρίστηκε από τα παιδιά της κατασκήνωσής μας.
Το Σάββατο 16 Ιουλίου τα παιδιά, γεμάτα από πολύτιμες εμπειρίες και ανεξίτηλα βιώματα από τη συμμετοχή τους στην ενδεκαήμερη εκκλησιαστική κατασκήνωση, αναχώρησαν για τα σπίτια τους με την ευχή να ξαναβρεθούν και την επόμενη χρονιά στον ίδιο χώρο.

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΡΥΩΜΕΝΟΥ2009
Με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγενίου και με την ευθύνη του Αιδεσιμολ. Εφημερίου της Ενορίας Κάτω Χωριού Ιεράπετρας Οικονόμου π. Γεωργίου Μανθαιάκη, λειτούργησε στην Ιερά Μονή Παναγίας Βρυωμένου Μεσελέρων κατασκηνωτική περίοδος έξι ημερών για περίπου είκοσι πέντε μαθητές και μαθήτριες του Κατηχητικού Σχολείου.
 Η κατασκήνωση πραγματοποιήθηκε από τη Δευτέρα 20 έως το Σάββατο 25 Ιουλίου με δαπάνη της Ενορίας Κάτω Χωριού και με προσφορές ιδιωτών, ενώ σημαντική υπήρξε η εθελοντική βοήθεια των γυναικών. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να ζήσουν ανεπανάληπτες στιγμές κατασκηνωτικής ζωής μέσα σε ένα εκκλησιαστικό χώρο. Εκτός από τις ακολουθίες του νυχθημέρου (Όρθρος, Εσπερινός, Απόδειπνο) στο Καθολικό της Μονής και την ανάγνωση του αγιογραφικού αναγνώσματος τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα για ποικίλες δραστηριότητες.

 Τα παιδιά με την επίβλεψη των μεγαλυτέρων μαθητών του Γυμνασίου, των ομαδαρχών, καθημερινά φρόντιζαν για τον ευπρεπισμό του χώρου. Όλα τα παιδιά, και κυρίως οι μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, συμμετείχαν σε πολλά εκπαιδευτικά παιχνίδια, αθλοπαιδιές, επιτραπέζια παιχνίδια, κατασκευές, έπαιξαν πιγκ-πογκ και είχαν στο πρόγγραμμά τους εκμάθηση τραγουδιών, συνθημάτων και ζωγραφικής. Μέσα στη σύντομη αυτή κατασκηνωτική περίοδο γνώρισαν την εκκλησιαστική ζωή και σύσφιγξαν τις σχέσεις μεταξύ τους μέσα από την κοινή προσευχή, την κοινή τράπεζα και το παιχνίδι.

Ο σκοπός είναι να καθιερωθεί και να επεκταθεί με τη λειτουργία περισσότερων κατασκηνωτικών περιόδων, ώστε ακόμα περισσότερα παιδιά να γνωρίσουν στιγμές ξεγνοιασίας μέσα στο ασφαλές εκκλησιαστικό περιβάλλον και μάλιστα στον ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς χώρο της ιστορικής Μονής Παναγίας Βρυωμένου, όπου τα παιδιά μπορούν να βιώσουν τον κοινοτικό τρόπο ζωής της Ορθόδοξης Εκκλησίας και να κατανοήσουν τον περιβάλλοντα κόσμο ως το «μεγάλο σπίτι» τους, το οποίο πρέπει να σέβονται και να προστατεύουν. 

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιος επισκέπτηκε τον χώρο του μοναστηριού την Παρασκευή 24 Ιουλίου κατά την ακολουθία του Όρθρου, όπου μίλησε κατάλληλα και διένειμε σταυρούς στα παιδιά της κατασκήνωσης, ενώ παρακάθησε μαζί τους στο πρωϊνό που προσφέρθηκε στην Τράπεζα της Μονής. 

 ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣH
ΣΤΗΝ Ι. ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΡΥΩΜΕΝΟΥ 2010
 

Το διάστημα από την Τετάρτη 7 Ιουλίου έως και την Πέμπτη 15 Ιουλίου λειτούργησαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις στους χώρους της Ιεράς Μονής Παναγίας Βρυωμένου Μεσελέρων Ιεράπετρας, υπό την ευθύνη του Αιδεσιμολ. Οικονόμου π. Γεωργίου Μανθαιάκη, Εφημερίου της Ενορίας Κάτω Χωριού Ιεράπετρας.
Η κατασκήνωση έδωσε τη δυνατότητα σε τριάντα ένα (31) μαθητές της πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβαθμιας Εκπαίδευσης, αγόρια και κορίτσια έως δεκαέξι χρονών που συμμετείχαν στα μαθήματα του Κατηχητικού Σχολείου της Ενορίας Κάτω Χωριού, Ενοριών της πόλης της Ιεράπετρας, καθώς και της Ενορίας Ζάκρου Σητείας, να ζήσουν ξέγνοιαστες στιγμές και παράλληλα να βιώσουν εμπειρικά τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως.
Την κατασκήνωση επισκέφθηκε το απόγευμα της Τρίτης 13/7 ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιος, προσφέροντας παγωτά στα παιδιά, το καθένα από τα οποία του έδωσε από ένα ιδιόχειρο έργο του που φιλοτέχνησε κατά την ώρα εκμάθησης ζωγραφικής στην κατασκήνωση.
Ο Σεβ. Ποιμενάρχης χοροστάτησε κατά την ακολουθία του Εσπερινού στο Καθολικό της Μονής, όπου τον προσφώνησε κατάλληλα ο π. Γεώργιος Μανθαιάκης. Ο Σεβ. κ. Ευγένιος απευθυνόμενος προς τα παιδιά σημείωσε ότι «οι παιδικές και νεανικές κατασκηνώσεις με την κοινωτική ζωή και το κοινοβιακό πνεύμα σε εικοσιτετράωρη βάση σε αυτό τον ιερό, ιστορικό και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους χώρο συμβάλλουν στην σωστή κοινωνικοποίηση και στην καλύτερη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των καλοκαιρινών διακοπών. Η επαφή με τη φύση, η απεξάρτηση από την τηλεόραση, η ολιγοήμερη διαμονή μακριά από τους γονείς σε ένα ασφαλές περιβάλλον, οι συλλογικές δραστηριότητες και το ομαδικό παιχνίδι καλλιεργούν την κοινοτική συνείδηση και τη σωστή επικοινωνία, δημιουργουργώντας άρρηκτους δεσμούς φιλίας μεταξύ των παιδιών. Ταυτόχρονα, όμως, προσφέρονται πολλές ευκαιρίες για βιωματική προσέγγιση του μυστηρίου της χριστιανικής πίστεως, όπως είναι η τακτική προσευχή, το καθημερινό αγιογραφικό ανάγνωσμα, η συμμετοχή στις ακολουθίες του νυχθημέρου, στον Όρθρο, τον Εσπερινό, το Απόδειπνο, καθώς και τα μυστήρια της ιεράς Εξομολογήσεως και της θείας Ευχαριστίας μυούν τα παιδιά της κατασκήνωσης στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας αποτελώντας ένα ταχύρυθμο Κατηχητικό Σχολείο, το οποίο μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη και στην καρδιά αυτών που συμμετέχουν».
Στη συνέχεια ο Σεβ. Μητροπολίτης παρακολούθησε την προβολή παιδικού DVD σχετικά με τις προλήψεις και ακολούθησε η ταινία κινούμενων σχεδίων «Ψάχνοντας τον Νέμο», την προβολή του οποίου επιμελήθηκε ο κ. Μιχαήλ Τσακιράκης, Θεολόγος καθηγητής του 1ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου, με την τεχνική υποστήριξη του Αρχιδιακόνου Αμβροσίου Σκαρβέλη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την οκταήμερη κατασκηνωτική περίοδο και διαμονή τους στην Ιερά Μονή Βρυωμένου τα παιδιά συμμετείχαν σε δύο Θείες Λευτουργίες (της Κυριακής 11/7 και της Τετάρτης 14/7), προσήλθαν προαιρετικά στο Μυστήριο της θείας Εξομολογήσεως, άκουγαν καθημερινά «τον Λόγο του Θεού κάτω από τη σκιά των δέντρων», έκαναν παρατεταγμένοι την πρωινή έπαρση και την απογευματική υποστολή της σημαίας ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο, ασκήθηκαν σε διάφορες αθλοπαιδείες (όπως πιγκ-πογκ, ποδόσφαιρο), ψυχαγωγήθηκαν με διαγωνισμούς και βραβεία τραγουδιού, ανέκδοτων, ζωγραφικής κ.α., έπαιξαν επιτραπέζια παιγνίδια, έκαναν οδοιπορία μέχρι τον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού της Ενορίας Σταυρού στην τοποθεσία «Αναβάλλουσα», όπου απέλευσαν τη μοναδική θέα προς το Κρητικό και το Λυβικό πέλαγος.
Ακόμα, όλα τα παιδιά της κατασκήνωσης συμμετείχαν υπό την επίβλεψη των ομαδαρχών σε τέσσερις ομάδες: α) θείας λατρείας (για την καθαριότητα και τον ευπρεπισμό του Ιερού Ναού), β) αγάπης (για τη διακονία και την ευταξία της τράπεζας), γ) κατασκηνωτικού χώρου και δ) ψυχαγωγίας, μαθαίνοντας ύμνους, ψαλτοτράγουδα και συνθήματα από την Αρχηγό της Κατασκήνωσης. Επίσης, το απόγευμα του Σαββάτου 10/7 έμαθαν τα μυστικά της αγιογραφίας από τον αγιογράφο κ. Νικ. Γρινιεζάκη και έγινε αναφορά στη θεολογία των εικόνων, ως «βιβλίων των αγραμμάτων» από τον Αιδεσιμολ. π. Γεώργιο Μανθαιάκη, ενώ την επόμενη ημέρα το πρωί δέχθηκαν την επίσκεψη των γονέων τους, με τους οποίους συμμετείχαν στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και συνέφαγαν το μεσημέρι στην τράπεζα της Μονής.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013



ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ 
 Τὸ παρακάτω ἱστορικὸ γράφηκε ὡς ὑπόμνημα ἀπὸ τὸν ἱερομόναχο Σεραφεὶμ τὸν Θυηπόλο τὸ 1548 ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε καὶ Πρῶτος του Ἁγίου Ὅρους καὶ διέσωσε ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.
Στὴ Σκήτη τοῦ Πρωτάτου, ποὺ βρίσκεται στὶς Καρυὲς τοῦ  Ἁγ. Ὅρους - στὴν ἀριστερὴ ὄχθη τοῦ χειμάρρου τοῦ Λιβαδογένη, κάτω ἀπὸ τὴ ρωσικὴ Σκήτη τοῦ  ἁγ. Ἀνδρέα - ἐκεῖ κοντὰ στὴν τοποθεσία τῆς Ι. Μονῆς Παντοκράτορος, εἶναι ἕνας λάκκος (χαράδρα) μεγάλος ποὺ ἔχει διάφορα κελιά.

Σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ κελιὰ ποὺ ἦταν ἀφιερωμένο στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, κατοικοῦσε ἕνας ἐνάρετος Ἱερομόναχος γέροντας μὲ τὸν ὑποτακτικό του. Κατὰ τὸ βράδυ ἑνὸς Σαββάτου θέλοντας ὁ Γέροντας νὰ πάει στὴν ἀγρυπνία στὴ μονὴ λέει στὸν ὑποτακτικό:
- Ἐγὼ Τέκνο μου θὰ πάω νὰ ἀκούσω τὴν ἀγρυπνία ὡς συνήθως. Ἐσὺ μεῖνε στὸ κελὶ καὶ ἀναγνωσε τὴν ἀκολουθία σου. Καὶ ἔτσι ἔφυγε.
Ἀφοῦ ἦρθε τὸ βράδυ, ἀκούει ὁ ὑποτακτικὸς νὰ χτυπάει κάποιος τὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ. Πῆγε, τὴν ἄνοιξε καὶ βλέπει κάποιον ξένο καὶ ἄγνωστο μοναχό, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ παρακάλεσε, μπῆκε καὶ ἔμεινε ἐκείνη τὴ βραδιὰ στὸ κελί.
Τὴν ὥρα τοῦ ὄρθρου σηκώθηκαν καὶ ἔψαλλαν καὶ οἱ δύο τὴν ἀκολουθία. Ὅταν ὅμως ἦλθαν στὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, ὁ ὑποτακτικὸς ἔψαλλε ὡς τέλους τὸν ὕμνο, ἐνῶ ὁ ξένος μοναχὸς στάθηκε μπροστὰ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καὶ μὲ περισσὴ εὐλάβεια καὶ φόβο κάνοντας ἄλλη ἀρχὴ τοῦ ὕμνου τὸν ἔψαλλε ὡς ἑξῆς: «Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σὲ τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον, καὶ παναμώμητον, καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν». Καὶ μετὰ ἐπισύναψε καὶ τὴν Τιμιωτέραν μέχρι τέλους.
Ὅταν ἄκουσε αὐτὸ ὁ ὑποτακτικὸς ἐνθουσιάστηκε ἀφ' ἑνὸς γιὰ τὸ νέο ὕμνο, ἀφετέρου γιὰ τὴν κατὰ κάποιο τρόπο Ἀγγελοειδὴ φωνὴ καὶ οὐράνιο μελωδία ποὺ ἄκουσε καὶ λέει πρὸς τὸν ξένο μοναχό:
- Ἐμεῖς μόνο τὴν Τιμιωτέρα ψάλλουμε, τὸ Ἄξιον Ἐστίν, δὲν τὸ ἔχουμε ἀκούσει ποτέ, οὔτε ἐμεῖς ἀλλὰ οὔτε καὶ οἱ πρωτύτεροι ἀπό μας. Ἀλλὰ σὲ παρακαλῶ, κᾶνε ἀγάπη καὶ γράψε σὲ μένα τὸν ὕμνο αὐτὸ γιὰ νὰ τὸν ψάλλω καὶ γῶ στὴν Θεοτόκο.
- Φέρε μου μελάνι καὶ χαρτὶ γιὰ νὰ γράψω τὸν ὕμνο, τοῦ εἶπε ὁ ξένος μοναχός.
- Δὲν ἔχω οὔτε μελάνι, οὔτε χαρτὶ ,εἶπε ὁ ὑποτακτικός. Τότε ὁ ξένος μοναχὸς εἶπε:
- Φέρε μου μία πλάκα.

Ὁ ὑποτακτικὸς πῆγε τότε καὶ ἔφερε (μάλιστα λέγεται ὅτι ἡ πλάκα αὐτὴ ἦταν ἀπὸ τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ κάτι ποὺ εἶναι πολὺ πιθανόν). Τὴν πῆρε λοιπὸν ὁ ξένος, καὶ ἔγραψε πάνω σ' αὐτὴν μὲ τὸ δάκτυλο τοῦ τὸν παραπάνω ὕμνο, τὸ Ἄξιον Ἐστίν. Κι ὢ τοῦ θαύματος!!! Τὰ γράμματα χαράχθηκαν τόσο βαθιὰ πάνω στὴν σκληρὴ πλάκα σὰν νὰ γράφτηκαν σὲ μαλακὸ πηλό.
Καὶ ποιὸς νὰ περιγράψει τὴν ἔκπληξη τοῦ ὑποτακτικοῦ ποὺ βρέθηκε μπροστὰ σ' αὐτὸ τὸ ἐξαίσιο γεγονός, ὁ ὁποῖος δίκαια στάθηκε ἐμβρόντητος καὶ παράλαβε τὴν πλάκα ἀπὸ τὸν ξένο. Μετὰ εἶπε ὁ ξένος στὸν ὑποτακτικό:
- Ἀπὸ σήμερα καὶ στὸ ἑξῆς ἔτσι νὰ ψάλλετε αὐτὸ τὸν ὕμνο καὶ ἐσεῖς, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι στὴν Κυρία ἠμῶν Θεοτόκο. Καὶ μετὰ ἐξαφανίστηκε. Ἦταν ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸ Θεό, γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὸν ἀγγελικὸ αὐτὸ ὕμνο στὴν ἀνθρωπότητα.
Ὁ ὑποτακτικὸς μοναχὸς δοκιμάζοντας ἔκπληξη στὴν ἔκπληξη καὶ χαρὰ στὴν χαρά, προσκύνησε τὸν τόπο ὅπου στάθηκε ὁ Ἄγγελος καὶ ξεφώνησε: «Νῦν εἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν Ἄγγελο Αὐτοῦ» καὶ ἀτενίζοντας τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου «Δεδοξασμένα ἑλλαλήθη περί σου ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ, Δέσποινά μου Μαρία».

Ἀφοῦ ἐπέστρεψε καὶ ὁ Γέροντας ἀπὸ τὴν ἀγρυπνία στὸ κελί, ἄρχισε ὁ ὑποτακτικὸς νὰ τοῦ διηγεῖται τὰ συμβαίνοντα καὶ νὰ τοῦ ψάλλει τὸ Ἄξιον Ἐστίν, ὅπως τοῦ παρήγγειλε ὁ Ἄγγελος καὶ στὴ συνέχεια τοῦ ἔδειξε καὶ τὴν πλάκα μὲ τὰ ἀγγελοχάρακτα γράμματα. Ὁ Γέροντας ἀκούγοντας καὶ βλέποντας ὅλα αὐτά, ἔμεινε ἐκστατικὸς ἀπέναντι στὸ θαῦμα αὐτό.
Πῆραν καὶ οἱ δύο τὴν ἀγγελοχάρακτη πλάκα καὶ πῆγαν στὸ Πρωτάτο. Τὴν ἔδειξαν στὸν Πρῶτο ἀλλὰ καὶ στοὺς Γέροντες τῆς Κοινῆς Σύναξης καὶ τοὺς διηγήθηκαν ὅλα τὰ γενόμενα. Αὐτοὶ δόξασαν τὸ Θεὸ καὶ εὐχαρίστησαν τὴ Κυρία Θεοτόκο γιὰ τὸ ἐξαίσιο αὐτὸ Θαῦμα. Ἀμέσως ἔστειλαν τὴν πλάκα στὴν Κωνσταντινούπολη πρὸς τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν Αὐτοκράτορα ἀφοῦ τοὺς ἔγραψαν καὶ γράμματα ποὺ ἐξιστοροῦσαν ὅλη τὴν ὑπόθεση τοῦ γεγονότος.

Ἀπὸ τότε καὶ μετὰ ὁ Ἀγγελικὸς αὐτὸς ὕμνος διαδόθηκε σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη καὶ ψάλλεται στὴ Θεομήτορα ἀπὸ ὅλους τους Ὀρθοδόξους.  Ἡ δὲ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ποὺ βρισκόταν στὴν Ἐκκλησία τοῦ κελιοῦ στὸ ὁποῖο ἔγινε αὐτὸ τὸ Θαῦμα, μὲ κοινὴ ἀπόφαση τῶν Πατέρων ἀποφασίσθηκε νὰ μεταφερθεῖ στὸ Ἱερὸ Βῆμα τοῦ Πρωτάτου. Ἔτσι ἀφοῦ συνήχθησαν πολλοὶ Πατέρες, ἔκαναν μία μεγαλειώδη λιτανεία (κρατώντας κεριά, προσφέροντας θυμιάματα, καὶ θείους ὕμνους) ὅπως ἅρμοζε στὴν περίπτωση καὶ ἀφοῦ πῆγαν στὸ κελὶ ὅπου εἶχε λάβει χώρα τὸ Θαῦμα προσκύνησαν τὴν ἐν λόγω Ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος. Στὴ συνέχεια τὴν λιτάνευσαν πρὸς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Πρωτάτου. Ὅταν ἔφθασαν στὸν Ναὸ τὴν ἀπέθεσαν στὸν κυρίως Ἱερὸ Ναὸ καὶ στὴ συνέχεια τέλεσαν ἀγρυπνία εἰς δόξα καὶ τιμὴ τῆς Θεομήτορος καὶ τοῦ Ὑπηρέτη Αὐτῆς Μεγίστου Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Μετὰ ἀφοῦ τὴν ἔλαβαν σὰν τίμιο ἁγίασμα, χρυσοπορφύρωτο κιβωτὸ καὶ τιμαλφέστατο θησαυρό, μὲ τὴν δέουσα τιμὴ καὶ εὐλάβεια τὴν εἰσήγαγαν στὸ Ἱερὸ Βῆμα σύμφωνα μὲ τὴν προσυμφωνηθεῖσα ἀπόφαση καὶ τὴν ἐνθρόνισαν στὸ Ἱερὸ σύνθρονο τοῦ Ἁγίου Βήματος πίσω ἀπὸ τὴν Ἅγια Τράπεζα, ὅπου βρίσκεται μέχρι καὶ σήμερα, σὰν σὲ θρόνο βασιλικό.
Ἀπὸ τότε ἡ Ἱερὰ αὐτὴ Εἰκόνα πῆρε τὴν ὀνομασία τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου «Ἄξιον Ἐστίν», ἐπειδὴ μπροστὰ στὴν εἰκόνα αὐτὴ ψάλθηκε γιὰ πρώτη φορὰ ἀπὸ τὸν Ἄγγελο ὁ ὕμνος αὐτός. Τὸ κελὶ πῆρε τὴν ἐπωνυμία «Ἄξιόν Ἐστι» ἐνῶ ὁ λάκκος (ἡ τοποθεσία) ποὺ βρίσκεται τὸ κελὶ ὀνομάζεται ἀπὸ ὅλους μέχρι σήμερα «Ἄδειν» (δηλαδή, ψάλλειν), ἐπειδὴ ἐκεῖ γιὰ πρώτη φορὰ ψάλθηκε ὁ ἀγγελικὸς αὐτὸς ὕμνος.


Τὸ θαῦμα αὐτὸ εἶναι παλαιὸ καὶ ἔγινε τὸ 980 μ.Χ. ἐπὶ τῆς Βασιλείας Βασιλείου καὶ Κωνσταντίνου τῶν αὐταδέλφων ποὺ ὀνομαζόντουσαν καὶ Πορφυρογέννητοι, υἱῶν τοῦ Ρωμανοῦ τοῦ νέου καὶ ἐπὶ πατριαρχίας Νικολάου τοῦ Χρυσοβέργου. Ἡ παραπάνω εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καλουμένης «Ἄξιον Ἐστὶν» κατασκευάσθηκε στοὺς χρόνους τῆς εἰκονομαχίας. Γενικὰ ἡ ὅλη τεχνοτροπία τῆς εἰκόνας εἶναι αὐστηρὰ βυζαντινὴ καὶ ἡ ὄψη τῆς ἐπιβλητική, μὲ γλυκεία σοβαρότητα, γνώρισμα πολλῶν παλαιῶν εἰκόνων. Κατὰ τὸ ἔτος 1836 τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς εἰκόνας σκεπάσθηκε μὲ λιθοστόλιστο ἀργυροχρυσωμένο κάλυμμα, θαυμαστῆς Ἁγιορείτικης τέχνης (ὑποκάμισο) .

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Μήνυμα για την Ελλάδα του 2013 μέσα από την Οδύσσεια!

Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
 ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις ...
αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”.

Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι... ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων.

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ. Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα. Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.

Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Η λέξη μιλά απο μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.

Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!

Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!

Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!

Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.

Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.

ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα.

Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.

Γι’ αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.

Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων!

www.alexiptoto.gr

Επανήλθε πριν κλείσουν το μηχάνημα που τον κρατούσε στη ζωή

Οι γονείς του ζήτησαν μια δεύτερη ιατρική γνώμη.
Ο 17χρονος Steven Thorpe που είχε διαγνωστεί εγκεφαλικά νεκρός από τέσσερις γιατρούς, επανήλθε σαν από θαύμα προτού...
απενεργοποιηθεί το μηχάνημα που τον κρατούσε στη ζωή, καθώς οι απελπισμένοι γονείς του ζήτησαν μια ακόμη ιατρική γνώμη για τελευταία φορά!

Οι γιατροί περιγράφουν την περίπτωσή του ως «πραγματικά μοναδική». Βρισκόταν σε κώμα για δύο εβδομάδες, ύστερα από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα που στοίχησε τη ζωή σε έναν συμμαθητή του.

Μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο, όπου οι γιατροί τον έβαλαν σε τεχνητό κώμα, ενημερώνοντας τους γονείς του ότι δεν επρόκειτο να αναρρώσει ποτέ. Λίγη ώρα μετά τους έθεσαν το ερώτημα αν ενδιαφέρονταν να δωρίσουν τα όργανά του.

Ο πατέρας του τους παρακάλεσε να του κάνουν κι άλλες εξετάσεις και προσέλαβε ιδιώτη γιατρό για να τον εξετάσει και εκείνη. Ένας νευρολόγος από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Coventry εντόπισε αμυδρά κύματα στο εγκεφαλογράφημα, κάτι που έδειχνε ότι ο Steven είχε μια μικρή πιθανότητα να επανέλθει.

Τότε ο διοικητής του νοσοκομείου επέτρεψε να βγει από το τεχνητό κώμα, για να διαπιστωθεί αν ο οργανισμός του μπορεί να επιβιώσει από μόνος του και τελικά… τα κατάφερε, εκπλήσσοντας τους γιατρούς!

Πέντε εβδομάδες μετά ο Steven πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.

«Ο πατέρας μου πίστευε βαθιά ότι ήμουν ακόμη “εκεί”. Πιστεύω ότι οι γιατροί ήθελαν να μου δώσουν τρεις ημέρες ζωής στο μηχάνημα και την επόμενη μέρα θα το έκλειναν. Τα ακριβή τους λόγια στους γονείς μου ήταν “πρέπει να αρχίσετε να σκέφτεστε το ενδεχόμενο της δωρεάς οργάνων”. Ο πατέρας μου αυθόρμητα σκέφτηκε “όχι, σε καμία περίπτωση” και ζήτησε δεύτερη γνώμη. Αν είχε συμφωνήσει, τα επόμενα δευτερόλεπτα θα με έβγαζαν από το μηχάνημα» είπε ο ίδιος. 

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας εἶναι μία ἀπὸ τὶς ὀκτὼ Μητροπολιτικὲς περιφέρειες τῆς Ἀποστολικής  Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Βρίσκεται στὸ νοτιοανατολικὸ τμῆμα τοῦ Νομοῦ Λασιθίου καὶ περιλαμβάνει τὶς Ἐπαρχίες Ἱεράπετρας καὶ Σητείας καὶ τὶς τέως Κοινότητες Καλοῦ Χωριοῦ Μεραμβέλλου καὶ Κάτω Σύμης Βιάννου μὲ ἕδρα τὴν πόλη τῆς Ἱεράπετρας.
Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι στὸ β΄ μισό του α΄ αἰώνα μ.Χ. ὁ Ἀπόστολος Τίτος, ποὺ τὸν εἶχε ἀφήσει ὁ Ἄπ. Παῦλος στὴν Κρήτη γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ἵδρυσε τὶς Ἐπισκοπὲς τῆς Κρήτης. Αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ ἐπιθυμία τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, ποὺ ἀναφέρει στὴν πρὸς Τίτον ἐπιστολὴ τοῦ «τούτου χάριν κατέλιπον σὲ ἐν Κρήτη, ἴνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσης καὶ καταστήσης κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγὼ σοὶ διεταξάμην...» (Τίτ. 1,5), διευκρινίζοντας ὅτι πρεσβυτέρους ὀνομάζει τούς  Ἐπισκόπους. Ἡ Ἐπισκοπὴ Ἱεράπετρας εἶναι ἡ ἀρχαιότερη ἱστορικὰ στὸ Νομὸ Λασιθίου καὶ θεωρεῖται μεταξὺ τῶν πρώτων ποὺ ἱδρύθηκαν στὴν Κρήτη.
Σύμφωνα μὲ τὸν ἱστορικὸ Φλαμίνιο Κορνήλιο στὸ ἔργο τοῦ Kreta Sacra καὶ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Ἀθανασίου Παπαδοπούλου-Κεραμέως στὸ «Μαρτυρολόγιο τῶν Ἁγίων Δέκα Μαρτύρων», ἡ ἵδρυσή της χρονολογεῖται γύρω στὸ 68 μ. Χ.
Ἐπίσης, τὸ ἀκρωτήριο «Σαλμώνη», ποὺ ἀναφέρεται στὶς Πράξειςτων Αποστολων (Πρ. 27,7) «ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κρήτην κατὰ Σαλμώνην» πὼς πέρασε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πηγαίνοντας στὴ Ρώμη, πρὶν νὰ ἀράξει τὸ πλοῖο ποὺ τὸν μετέφερε στοὺς Καλοὺς Λιμένες, εἶναι τὸ ἀκρωτήριο «Κάβο Σίδερο», τὸ ὁποῖο βρίσκεται στὸ ἀνατολικότερο ἄκρο τῆς Κρήτης, καὶ συγκεκριμένα στὴν ἐπαρχία Σητείας καὶ στὰ γεωγραφικὰ ὅρια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τοπλοῦ.
Ἀκόμα, σύμφωνα μὲ μία παράδοση ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κατὰ τὴν τέταρτη ἀποστολικὴ περιοδεία του, ἀποβιβάστηκε γιὰ ἀνεφοδιασμὸ ἀνατολικὰ της  Ἱεράπετρας, ὅπου καὶ κτίστηκε μία ἐκκλησία μὲ 12 κολῶνες στὸ ὄνομα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, γεγονὸς ποὺ ἐνισχύει τὴν ἐπικρατοῦσα παράδοση ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν μαζὶ μὲ τὸν μαθητὴ τοῦ Τίτο ἵδρυσαν τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἱεραπύτνης καὶ τῆς Σητείας. Ὁ ναὸς δὲν διασώζεται σήμερα, ὅμως περιγράφεται τὸ 1687 ἀπὸ τὸν Randolph τὶς περιηγήσεις του στὴν Κρήτη ποὺ γράφει: «Ἀνατολικά της Ἱεράπετρας περίπου 10 μίλια, ἐπισκέφτηκα ἕνα μοναστήρι μέσα σὲ μία σπηλιὰ δίπλα σὲ ἕνα βουνό. Ἐκεῖ ὅπου λέγεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐκήρυξε. Σ’ αὐτὴ τὴν σπηλιὰ εἶναι μία ἐκκλησία μὲ 12 κολῶνες κομμένες ἀπὸ τὸ βράχο καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ χριαστιανοὶ τὴν ἔκτισαν νύκτα καὶ σὲ διάστημα μηνός».
Ἡ ἀνασκαφικὴ ἔρευνα ἀπὸ τὸν Σύλλογο «Βιτσέντζος Κορνάρος» Σητείας, ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια σημαντικὰ στοιχεῖα, μὲ τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ὑποστηριχτεῖ ὅτι αὐτὸς ὁ δωδεκακίονος σπηλαιώδης ναός, ὁ ὁποῖος ἦταν καθολικὸ γυναικείας Μονῆς καὶ κτίστηκε τὸν πρῶτο μ.Χ. αἰώνα, βρίσκεται στὴν περιοχὴ τοῦ Μακρὺ Γιαλοῦ. Ἀκόμη ἡ ἔρευνα αὐτὴ στὴν περιοχὴ τοῦ Μακρὺ Γυαλοῦ, ἔφερε σὲ φῶς σπηλιὰ μὲ κτίσματα καθὼς καὶ τὸν χαρακτηριστικὰ κομμένο βράχο ποὺ περιγράφει ὁ Randolph.
Ἡ πρώτη ἱστορικὰ ἐπικυρωμένη ἀναφορὰ γίνεται τὸ 343 μ.Χ. ὅταν ὀ Επίσκοπος Ἱεραπύτνης Σύμφορος μετεῖχε στὴ Σύνοδο τῆς Σαρδικῆς (Σόφιας). Τὸ 457 μ.Χ. στὴν τοπικὴ Σύνοδο Κρήτης μνημονεύει καὶ ὑπογράφει ὁ Εὐφρόνιος ὡς Ἐπίσκοπος Ἱεραπύτνης, ἐνῶ κατὰ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τὸ 787 ἀναφέρεται καὶ ἡ Ἐπισκοπὴ Ἱεραπύτνης.
Τὸν 7ο ἢ τὸν 8ο αἰώνα τοποθετεῖται ἡ ἵδρυση τῆς Ἐπισκοπῆς τῆς Σητείας. Ἡ Ἀραβικὴ κατάκτηση τοῦ 823 ἐπέφερε πρωτοφανεῖς διωγμοὺς στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Ἀπὸ τὸ 961 μ.Χ. μὲ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Κρήτης ἀπὸ τὸν Νικηφόρο Φωκὰ ἀναβιώνει τὸ ὀρθόδοξο χριστιανικὸ φρόνημα τῶν κατοίκων της καὶ ἡ ἐπανασύσταση καὶ δραστηριοπόηση τῶν Ἐπισκόπων. Οἱ ἱστορικοί της ἐποχῆς ἀναφέρουν ὅτι ἡ καταστροφικὴ ἐπιδρομὴ τῶν πειρατῶν στὶς παράλιες πόλεις τῆς Κρήτης ἀνάγκαζαν τὴ μεταφορὰ τῆς ἕδρας τους σὲ μεγάλα χωριὰ στὸ ἐσωτερικό της Κρήτης ποὺ ἀκόμα φέρνουν τὸ ὄνομα Ἐπισκοπῆ, ὅπως π.χ. στὴν περιοχὴ Ἱεράπετρας στὸ χωριό Επισκοπη καὶ στὴν περιοχὴ τῆς Σητείας ἡ Ἐπάνω καὶ Κάτω Ἐπισκοπῆ μὲ ὑπάρχουσες μέχρι σήμερα κατοικίες Ἐπισκόπων. Δηλαδὴ ὁρισμένες περιφέρειες κατὰ καιροὺς ἀποτελοῦσαν ἀνεξάρτητες Ἐπισκοπὲς ὅπως φαίνεται στὸ Παρισινὸ τακτικὸ 1555Α΄ τοῦ Λέοντος Γ΄ καὶ τοῦ Κωνσταντίνου Ἐ΄, ποὺ χρονολογεῖται μεταξὺ τῶν ἐτῶν 731-746 μ. Χ.
Κατὰ τὴν Ἐνετοκρατία, μετὰ τὸ 1204, οἱ Φράγκοι κατακτητὲς συγχώνευσαν τὶς Ἐπισκοπὲς καὶ ἀντὶ Ὀρθοδόξων τοποθετοῦσαν Λατίνους Ἐπισκόπους ἢ Ἕλληνες ποὺ εἶχαν φραγκέψει. Ὁ πρῶτος Λατίνος Ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Ἀντώνιος ἀπὸ τὴ Βενετία (1317-1323). Ἀκολουθοῦν περὶ τοὺς εἴκοσι (20) Λατίνους ἢ Λατινόφρονας Ἐπισκόπους. Ὁ τελευταῖος Γεώργιος Μινόττος (1634-1651) παραδίδει τὴν Ἐπισκοπὴ Σητείας στοὺς Τούρκους. Στὴν περίοδο αὐτὴ οἱ δύο ἐπαρχίες ἄλλοτε ἦταν ἑνωμένες καὶ ἄλλοτε ὄχι, ἀνάλογα μὲ τὰ συμφέροντα τῶν κατακτητῶν, ὁ δὲ Ἐπίσκοπος ἔφερε πάντα τὸν τίτλο «Ἱεραπέτρας», συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Ἐπισκοπῆς «Πέτρας». Ἡ Ἱερὰ Ἐπισκοπὴ Ἱεραπύτνης περιελάμβανε ὁλόκληρο τὸ ἀνατολικὸ τμῆμα τῆς Νήσου, ἀπὸ τὴν Σητεία ἕως τὴν Βιάννο καὶ τὴν Χερρόνησο, δηλαδὴ τὴν σημερινὴ Χερσόνησο τοῦ Νομοῦ Ἡρακλείου.
Κατὰ τὸν 12ο αἰώνα μέρος τῆς περιφερείας τῆς Ἐπισκοπῆς Ἱεραπύτνης ἢ Ἱεραπέτρας (ἐπαρχίες Μεραμβέλλου, Λασιθίου καὶ Βιάννου) ἀποσπάσθηκε ἂπ΄ αὐτὴν καὶ ἀποκόπηκε ὁ τίτλος της, παραμένουσα ἡ πρώτη ὡς Ἐπισκοπῆ Ἱερᾶς καὶ ἡ δεύτερη ὡς Ἐπισκοπῆ Πέτρας. Ἀπὸ τότε στὴν Ἐπισκοπὴ Ἱερᾶς ἢ Ἱερᾶς καὶ Σητείας ἀνήκουν οἱ Ἐπαρχίες Ἱεράπετρας καὶ Σητείας καὶ οἱ τέως Κοινότητες Καλοῦ Χωριοῦ Μεραμβέλλου καὶ Κάτω Σύμης Βιάννου.
Γιὰ ὁρισμένο μικρὸ διάστημα ἡ Ἐπαρχία Σητείας ἀποτέλεσε ἰδιαίτερη Ἐπισκοπὴ μὲ τελευταῖο Ἐπίσκοπο τὸν μακαριστὸ Ζαχαρία, ὁ ὁποῖος θανατώθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους κατακτητὲς στὸ Ἡράκλειο τὸ 1822 μ.Χ. Καὶ πάλι ὅμως οἱ δύο ἐπαρχίες Ἱεράπετρας καὶ Σητείας ἀποτέλεσαν μία ἑνιαία Μητροπολιτικὴ περιφέρεια, τὴν Ἱερὰ Ἐπισκοπὴ Ἱερᾶς καὶ Σητείας ἢ Ἱεροσητείας.
Στὴν Τουρκοκρατία (1669-1898) ἐπανιδρύθηκαν οἱ Ἐπισκοπὲς στὴν Κρήτη καὶ ἐγκαταστάθηκαν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι. Τότε ὑπῆρχαν δύο Ἐπισκοπὲς «Ἱερᾶς» καὶ «Σητείας» καὶ ἀπὸ τὸ 1832 συγχωνεύτηκαν σὲ μία μὲ τὸ ὄνομα «Ἱεροσητείας». Πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσητείας μετὰ τὴν τουρκικὴ κατάληψη εἶναι ὁ Γεράσιμος Μαγγανάρης (1832-1841). Ὀνομαστὸς ὑπῆρξε ὁ προκάτοχος τοῦ Ἀρτέμιος Παρδάλης (1811-1821), ὁ ὁποῖος ἐπέδειξε σημαντικὴ ἐθνικὴ δράση στὰ χρόνια της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, καὶ τὸ 1845 ἐξελέγη ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας.
Σὲ ὅλα τὰ δύσκολα χρόνια καὶ κυρίως τὴν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας, ὅπως καὶ γενικότερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, κράτησαν ἀνόθευτη τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, διατήρησε ἀναλλοίωτη τὴν ἑλληνοχριστιανικὴ παράδοση καὶ τὸ πατριωτικὸ φρόνημα τοῦ εὐσεβοῦς καὶ φιλόθεου λαοῦ μας.
Ὀνομαστοὶ καὶ λόγιοι Ἱεράρχες ὑπῆρξαν ὁ Καλλίνικος (1841-1845), ὁ Ἰλαρίων Κατσούλης (1846-1869), ποὺ ὀργάνωσε τὴν ἐκπαίδευση ἱδρύοντας ἐκπαιδετικὸ φροντιστήριο, ὁ Νεόφυτος (1869-1878), καὶ οἱ Γρηγόριος Παπαδοπετράκης ἀπὸ τὰ Σφακιὰ (1880-1889) καὶ ὁ Ἀμβρόσιος Σφακιανάκης (1890-1929) ἀπὸ τὸ Ἡράκλειο. Ἀπὸ τὸ 1932 ἕως τὸ 1936 μὲ τὸ νόμο 5621 οἱ Ἐπισκοπὲς Ἱεροσητείας καὶ Πέτρας συγχωνεύτηκαν σὲ μία μὲ τὸν τίτλο «Ἐπισκοπῆ Νεαπόλεως» καὶ μὲ Ἐπίσκοπο τὸν Πέτρας Διονύσιο Μαραγκουδάκη. Τὸ 1936 καταργήθηκε ὁ νόμος 5621 καὶ ἐπανασυστάθηκε ἡ Ἐπισκοπὴ Ἱερᾶς καὶ Σητείας στὴν ὁποία ἐξελέγη Ἐπίσκοπος ὁ Φιλόθεος Μαζοκοπάκης ἀπὸ τὴν Κίσαμο (1936-1960).
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀργότερα διὰ τῆς ὑπ' ἀριθμοῦ 812 πράξεως τοῦ ἔτους 1962 προήγαγε τὴν Ἐπισκοπὴ Ἱεροσητείας σὲ Μητρόπολη μὲ τὸν τίτλο Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας καὶ πρῶτο Μητροπολίτη τὸν ἀείμνηστο Φιλόθεο Βουζουνεράκη (1961-1993).
Τὸ ἔτος 1993 ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος ἀνύψωσε τὶς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, καὶ συνεπῶς καὶ τὴν Μητρόπολη Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας, εἰς ἐν ἐνεργεία Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἡ ἀνακήρυξη ἀναφέρει ὅτι: «ἡ ρηθεῖσα τιμῆς ἕνεκεν Μητρόπολις Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας, ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἐφεξῆς ὑπάρχη καὶ λέγηται καὶ παρὰ πάντων γιγνώσκηται Ἱερὰ Μητρόπολις Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας, ὁ δὲ ἐν αὐτὴ ἀρχιερατεύων τιτλοφορῆται Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας, ὑπέρτιμος καὶ ἔξαρχος Ἀνατολικῆς Κρήτης».
Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1994 ἡ Ἱερὰ Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης ἐξέλεξε σὲ κανονικὴ διαδοχὴ καὶ διὰ παμψηφίας τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας κ.κ. Εὐγένιο (Πολίτη), ὑπέρτιμο καὶ ἔξαρχο Ἀνατολικῆς Κρήτης.
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Ἱεραπύτνης καὶ Σητείας περιλαμβάνει 86 Ἐνοριακοὺς Ναούς, 210 Ἐνοριακὰ Παρεκκλήσια, 408 Ἐξωκκλήσια, 70 Ναοὺς Κοιμητηρίων, 11 Μοναστηριακοὺς Ναοὺς καὶ περὶ τοὺς 90 ἐγγάμους καὶ ἀγάμους κληρικούς. Οἱ ἐν ἐνεργεία Μονὲς εἶναι οἱ ἑξῆς ἔξι: ἡ Ἱερὰ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Παναγίας Ἀκρωτηριανῆς καὶ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Τοπλοῦ Σητείας, ἡ Ι. Μονὴ Παναγίας Φανερωμένης Ἱεράπετρας, ἡ Ι. Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Καψὰ Σητείας (Ἀνδρικὰ Μοναστήρια), ἡ Ι. Μονὴ Παναγίας Ἑξακουστῆς Μαλλῶν Ἱεράπετρας, τὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο «Ἄξιόν Ἐστι» Ἱεράπετρας καὶ τὸ Ἱερὸ Προσκύνημα Ἁγίων Πάντων Ἁγιασμένου Ἱεράπετρας (Γυναικεία Μοναστήρια), ἐνῶ ὑπάρχουν καὶ ἀρκετὲς ἱστορικὲς διαλελυμένες Μονές.



Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Ὁ Ἁγ. Ἀντώνιος ἀπό νότια
 ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Βρίσκεται Ν.Α. τοῦ χωριοῦ πάνω στὸ βουνὸ στὸ ὁμώνυμο μετόχι, λίγο κάτω ἀπό τον Προφήτη Ἠλία. Χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα. Κατά την πανήγυρι της 17ης Ἰανουαρίου οἱ ἐορτάζοντες προσφέρουν γεῦμα σούς πιστούς.

Τό ἐσωτερικό τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου


Ἡ Παναγία ἀπό βορειοανατολικά. Ἀριστερά ὁ μακαριστός παπά Βασίλης Αἰβαλιωτάκης

Ἡ εἴσοδος τῆς Παναγίας ὑπό κατασκευήν.

Ἡ μεγάλη βρύση


Σάββατο 1 Ιουνίου 2013



Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Ἐξωτερική ἄποψη τοῦ Ναοῦ τοῦ Προφήτη Ἠλία
  

Βρίσκεται στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ Ἀνατολικά του χωριοῦ. Ὁ Ναὸς ποὺ εἶναι σταυροειδὴς μετὰ τρούλου χτίστηκε τὸ 1950 στὴν  θέση  μικροῦ Ναοῦ. Ἐκεῖ ὑπῆρχε κελὶ ὅπου διέμενε παλιὰ ἀσκητής με το ὄνομα Ἀνανίας, τά λείψανά τοῦ ὁποίου βρίσκονται στον αὔλειο χῶρο τοῦ ναοῦ σε ὀστεοφυλάκιο. Ἔχει δύο Θυσιαστήρια. Το ἕνα τιμᾶται στον προφήτη Ἠλία και το δεύτερο στην ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ Θ. Λειτοργία στό κλίτος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ γίνεται την 1η Αὐγούστου. Ὁ δρόμος πού ὀδηγεί στο ναό περνάει μπροστά ἀπό τον ναό τῆς Κοιμήσεως, και ἀκολουθεί χωματόδρομος. Τό Πανηγύρι τοῦ Προφήτη Ἠλία εἶναι τό μεγαλύτερο τῆς Ἐνορίας μας καί τό βάδυ τῆς ἐορτῆς γίνεται κρητικό γλέντι στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ.
Ὁ Ναός τοῦ Προφήτη Ἠλία ἐσωτερικά
Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Ὁ Ναός τῆς Μεταμορφώσεως (Ἀφέντης Χριστός)


Ὁ Ναός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου (Ἀφέντης Χριστός), εἶναι δικλητη Βασιλική. Το κλίτος τῆς Μεταμορφώσεως  χτίστηκε το 1831. Το 1895 προστέθηκε το κλίτος τοῦ Ἁγ. Χαραλάμπους. Ἀπό το 1900 μέχρι το 1964 χρησιμοποιήθηκε ὡς Ἐνοριακός.
Ἐσωτερικό τοῦ Ἀφέντη Χριστοῦ
Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ



Ἠ ἀγία Τριάδα μετά την πρόσφατη ἀνακαίνηση


Ὁ Να­ὸς τῆς Ἁ­γί­ας Τρι­ά­δας εἶ­ναι ἡ πα­λιό­τε­ρη ἐκ­κλη­σί­α τοῦ χω­ριοῦ. Βρί­σκε­ται μέ­σα στὸ χω­ριό. Κατά τον κ. Γεώργιο Ψαρουδάκη (Ἐκκλήσίες και μοναστήρια τῆς Ἱεράπετρας) χτί­στη­κε στὰ τέ­λη τοῦ 17ου  αἰ­ώ­να,ὅπως μαρτυρεί  μαρ­μά­ρ­νη πλά­κα μὲ λα­τι­νι­κοὺς χα­ρα­κτῆ­ρες, ἡ ὁ­ποί­α ὅμως, πιθανῶς μεταφέρθηκε ἐδῶ ἀπό ἀλλοῦ και σήμερα βρίσκεται στην πρόθεση. Εἶ­ναι μο­νοόκλη­τος να­ός, ρυθ­μοῦ Βα­σι­λι­κῆς μὲ μι­κρὲς κα­μα­ρω­τὲς προ­ε­ξο­χὲς στὶς θέ­σεις τῶν ψαλ­τῶν. Χρη­σηιμο­ποι­ή­θη­κε σὰν Ἐ­νο­ρι­α­κὸς Να­ὸς μέ­χρι τὸ 1900. Ἐ­δῶ γί­νε­ται ἡ τε­λε­τὴ τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως.

Ἔχει θαυμάσιες λιθόγλυπτες παραστάσεις πάνω ἀπό τις θύρες, ὅπως ὁ Εὐαγγελισμός πού βρίσκεται στη δυτική πόρτα εἰσόδου

Το 2011 ἔγινε γενική ἀνακαίνηση τοῦ Ναοῦ, ἀντιμετωπίστηκε το πρόβλημα στατικότητας, καθαρίστηκαν οἱ παραστάσεις καί στρώθηκε νέο δάπεδο. 
Τό ἐσωτερικό τῆς Ἁγίας Τριάδας
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ( ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
Ἐξωτερική ἄποψη τοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας

Ὁ Ἱ­ε­ρὸς Να­ὸς Κοι­μή­σε­ως τῆς  Θε­ο­τό­κου, ἡ Πα­να­γί­α, ὅ­πως τὴν λέ­νε οἱ χω­ρι­α­νοί, εἶναι ἔ­νας με­γά­λος καὶ λαμπρός Να­ός, χτι­σμέ­νος πά­νω ἀ­πὸ τὴν πλα­τεῖ­α τοῦ Χω­ρί­ου. Εἴ­να­ι ὁ νέ­ος Ἐ­νο­ρι­α­κὸς μας Να­ὸς. Ἐ­δῶ τε­λοῦν­ται ὄ­λες οἱ τε­λε­τὲς καὶ οἱ ἀ­κο­λου­θί­ες τοῦ ἔ­τους, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ τὴν τε­λε­τὴ τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως. Χτί­στη­κε στή θέ­ση πα­λαι­ο­τε­ρου Να­οῦ, πού τὸν γκρέμισε κά­ποι­ος γεί­το­νας, πιθανόν Τοῦρκος, ἐ­πει­δὴ τοῦ ἔ­κο­βε τή θέ­α. Ἀ­πὸ τὸ Να­ὸ ἐ­κεῖ­νον σώζε­ται ἡ εἰ­κό­να της­Πα­να­γι­ας τῆς «Ὁ­δη­γή­τρι­ας», πού φυ­λάσ­σε­ται στόν νέ­ο Να­ὸ καὶ τι­μᾶ­ται ἰ­δι­αί­τε­ρα ἀ­πὸ τοὺς πι­στούς.

Ὁ Ναός τῆς Παναγίας ἀπό μέσα
 Ὁ ση­με­ρι­νὸς Να­ὸς ἐγ­και­νι­ά­στη­κε στις 26 Ἰ­ου­λί­ου 1964. Εἲ­ναι τρί­κλη­τη Βα­σι­λι­κὴ Βυ­ζαν­τι­νοῦ ῥυθ­μοῦ (Σταυ­ρο­ει­δοῦς μὲ τροῦ­λο). Τὸ κεν­τρι­κὸ κλῖτος τι­μᾶ­ται στην Κοί­μη­ση τῆς Θε­ο­τό­κου ἐ­νῶ τὰ ἄλ­λα δύ­ο εἲ­ναι ἀ­φι­ε­ρω­μέ­να στον Ἅ­γι­ο Γε­ωρ­γι­ο, καὶ τὸν Ἅ­γι­ο Τί­το καὶ εἶ­ναι ἀ­νεγ­και­νί­α­στα.
Τό τέμπλο τῆς Παναγίας


Ὁ Να­ὸς εἲ­ναι κα­τά­γρα­φος ἀ­πὸ τοι­χο­γρα­φί­ες βυ­ζαν­τι­νῆς τε­χνο­τρο­πί­ας, ἀ­πὸ τοὺς ἁ­γι­ο­γρά­φους Ἐμμ. Μπε­τει­νά­κη καὶ Μιχ. Σταυ­ρου­λά­κη, ἐ­νῶ οἱ εἰ­κό­νες τοῦ τέμ­πλου εἶ­ναι ἔρ­γα τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Δημ. Σα­ρι­δά­κη.

Τό Ἅγιο Βῆμα τῆς Παναγίας