Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΝΘΑΙΑΚΗ

 ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ 6-12-2013

Χριστιανοί μου,
14 χρόνια τῶρα βρίσκομαι κοντά σας ὡς ἱερέας τοῦ χωριοῦ σας. Ὅλο αὐτό το διάστημα, προσπάθησα ὄσο μοῦ ἐπέτρεπαν οἱ μιικρές μου δυνάμεις νά χτίσω ἕνα λιθαράκι στό οἰκοδόμημα τῶν ψυχῶν σας, νά σᾶς μεταδώσω τήν ἁγιαστική χάρη τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, Κυρίως τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, καί νά σᾶς δείξω τό δρόμο τῆς σωτηρίας. Ὁ Κύριος γνωρίζει ἄν καί πόσο τό κατάφερα. Ἡ ἀγάπη πού ἀπέλαβα ἀπό σᾶς ὅλα αὐτά τά χρόνια, εἶναι γιά μένα ἕνα σημεῖο ὅτι ἡ σπορά δέν πῆγε χαμένη. Βρῆκε ἔδαφος καί βλάστησε. Αὐτό εἶναι ἡ μεγααλύτερη ἰκανοποίηση. Οἱ ἐλάχιστες φωνές πού ἀντέδρασαν ἀποδεικνύουν ὅτι τό ἔργο ἦταν -τουλάχιστον- ἀρεστό στόν Θεό. Διαφορετικά ὁ διάβολος δέν θά τό πολεμοῦσε. Ὁ Θεός ἀς φωτίσει αὐτούς τούς λίγους νά ἔρθουν σέ ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας. Για μᾶς τούς χριστιανούς τά σχόλια καί οἱ κατηγορίες γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ εἶναι στεφάνι.
Ὅμως, ἦρθε ἡ ὥρα νά φύγω. Ἄλλοι ἄνθρωποι, ψυχές γιά τίς ὁποῖες σταυρώθηκε ὁ Χριστός, ἔχουν ἀνάγκη ἀπό ἕναν ἱερέα πού νά τίς καλλιεργήσει καί νά τίς ὀδηγήσει στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. 
Εὐχαριστῶ τό Σεβ/το Μητροπολίτη μας, πού μ' ἐμπιστεύεται γι' αὐτό τό ἔργο. Ὄσο κι ἄν μᾶς στενοχωρεῖ, εἶναι καθήκον μας νά προσφέρομε τή βοήθειά μας. Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει καί συνεχίζει τό ἔργο της πέρα ἀπό πρόσωπα. Ἐμείς ἐρχόμαστε καί φεύγουμε, Ἐκείνη, ὅμως μένει. Ὅλοι οἱ ἱερείς ἔχομε τήν ἴδια ἱερωσύνη τελοῦμε τά ἴδια Μυστήρια, καί ὅλοι νοιαζόμαστε γιά τίς ψυχές πού μᾶς ἐμπιστεύτηκε ὁ Θεός.
Δεχτεῖτε σᾶς παρακαλῶ τόν νέο σας ἱερέα ὅποτε ἔρθει καί ὅποιος καί ἄν εἶναι. Ἀγκαλιάστε  τον μέ τήν ἴδια ἀγάπη πού ἀγκαλιάσατε ἐμένα ὥστε μέ χαρά νά σᾶς ὑπηρετεί. Ὑπακοῦτε στίς συμβουλές του κατά τό λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: <<Πείθεσθε τοῖς ἠγουμένοις ὑμῶν, αὐτοί γάρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν>>. Ἔτσι θά προσφέρει κι ἐκεῖνος τό ἐαυτό του σ' ἐσᾶς καί θά σᾶς εὐλογήσει ὁ Θεός.
Ἐγώ, ἀπό τήν νέα μου Ἐνορία θά προσεύχομαι γιά σᾶς καί θά σᾶς ἐπισκέπτομαι ὄσο μπορώ. Τό σπίτι μου, τό έξομολογητήριό μου καί  ἡ καρδιά μου θά εἶναι πάντα ἀνοιχτά γιά ὅλους. 
Θέλω νά εὐχαριστήσω  ὅλους σας γιά τήν ὑπακοή σας, τούς συνεργάτες τῶν κατά περιόδους Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων, τούς ψάλτες μας καί ὅσους μέ ὁποιοδήποτε τρόπο μοῦ συμπαραστήθηκαν. Ἀπ' ὅσους ἄθελά μου ἔβλαψα ζητῶ συγγνώμη . Σᾶς ἀφίνω τήν εὐχή και τήν εὐλογία μου.
Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΘΑΙΑΚΗΣ 


















2 σχόλια:

  1. Θέλημα Θεού θα ήταν για να έγινε. Μας προσφέρατε πολλά και σας ευχαριστούμε για αυτό. Όπως και εμείς έτσι και εσείς μην μας ξεχνάτε και να προσευχεστε για εμάς! Η πνευματική βοήθεια που μας δώσατε όλα αυτά τα χρόνια ήταν σαν δώρο από το Θεό. Δώρο που μας έδωσε μέσα από εσάς τελώντας τις ιερές ακολουθίες πάντα με τόση τάξη,με τόση ευπρέπεια,με τόση αγάπη, τόση στοργή,τόση καλοσύνη,τόση ευλάβεια,με φόβο Θεού,με τόση αγιότητα! Φαινόταν,και θα το δουν οι τυχεροί αυτοί άνθρωποι της νέας σας ενορίας,πως γνωρίζετε καλά τι κάνετε. Πως ξέρετε το έργο που κάνετε να το κάνετε όπως θέλει ο Θεός να γίνετε. Πως όταν κρατάτε το Άγιο δισκοπότηρο ξέρετε οτι μέσα δεν είναι απλά κρασί και ψωμί αλλά σώμα και αίμα Χριστού! Φαίνετε από την προσοχή που τα κρατάτε, από την τόση ευλάβεια, και την χαρά να πλημμυρίζει από μέσα σας. Αυτό το βλέπει ο κόσμος σε κάθε ακολουθία που τελείτε. Αυτό θα δει και ο νέος κόσμος,οι νέοι άνθρωποι,μεγάλοι και μικροί,άντρες και γυναίκες που καλείστε να τους οδηγήσετε στο δρόμο του Θεού. Στην οδό της σωτηρίας. Όπως ακριβώς κάνατε με εμάς. Που σας παρακολουθούσαμε να βάζετε λόγους πραγματικά πύρινους! Που άγγιζαν τις καρδιές μας και μας έκαναν να κάνουμε τα λόγια σας πράξη! Όμως και έξω από τον οίκο μου Θεού,πάντα με ένα χαμόγελο,πάντα ευδιάθετος,πάντα καλόγνωμος,πάντα πρόθυμος για οποιαδήποτε βοήθεια,πάντα ανοιχτός σε ερωτήσεις πάντως περιεχομένου, δραστήριος και με ενδιαφέρον για τους ενορίτες σας με εκδρομές, κατηχητικά, εκδηλώσεις και πολλά ακόμα που είναι αδύνατον να τα απαριθμήσω για όλα αυτά τα 14 χρόνια που είστε κοντά μας. Ένας Ιερέας απλός,μέχρι να τον γνωρίσεις. Σου φαίνεται συνηθισμένος κι όμως δεν είναι! Πάντα ταπεινός και αυτό είναι που τον εξυψώνει! Κοντά στα παιδιά. Να τους μιλάει με τόση αγάπη και στοργή σαν να είναι δικά του παιδιά. Όλα αυτά όμως όχι μόνος του. Μαζί του το στήριγμα που έχει κάθε έγγαμος Ιερέας,την πρεσβυτέρα. Ο πρώτος από τους τρεις γάμους κάθε Ιερέα. Πρώτα ο σύντροφος. Έπειτα ο Θεός. Και τέλος το πάντρεμα με το ιερόηθυσιαστήριο. Μια γυναίκα χαμογελαστή όπως ο σύντροφος της. Ότι δεν μπορεί ο ένας,το μπορεί ο άλλος. Ότι δεν μπορεί κανείς τους,το μπορούν μαζί! Ένας άξιος Ιερέας λοιπόν. Ένας Ιερέας πρότυπο. Μα ένας ακόμη πιο άξιος οικογενειάρχης πράγμα που φαίνεται από την ανατροφή και το ηθος των έξι του παιδιών. Καθένα με διαφορετική προσωπικότητα. Κανένα ίδιο με το άλλο κι όμως τόσο όμοια! Όλα κοντά στο Θεό και αγαπημένα. Όλα στο πλευρό του σεβαστού Πατέρα και της στοργικής Μητέρας! Μεγαλώνοντας ανταποδίδουν την αγάπη που παίρνουν όλα αυτά τα χρόνια! Συνεχίστε το ίδιο έργο και στην νέα σας ενορία και είμαι σίγουρος ότι θα σας αγαπήσουν όπως και εμείς! συγνωμη αν σας κούρασα! Ο Θεός μαζί σας και μη μας ξεχνάτε! Την ευχή σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ο ποιμήν ο καλός, την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων" Αυτό έκανε 14 χρόνια ο π. Γεώργιος στο Κάτω Χωριό! Έδωσε και την ψυχή του!
    Μπορεί εμείς να ζούμε στην Αθήνα, μακριά από το χωρίο μας, αλλά ξέραμε, παρακολουθούσαμε, μαθαίναμε για τον ποιμένα τον καλό, του χωριού μας, που καλούσε "τα ίδια πρόβατα κατ'όνομα" και ενδιαφερόταν για τη σωτηρία της κάθε ψυχής!
    Φεύγει φυσικά από κοντά μας, αλλά μένει η αγάπη του, η καλή ανάμνηση και ο σπόρος που έσπειρε σε τόσες ψυχές! Άλλωστε το γράφει και ο Απόστολος Παύλος "Ἄλλος έστίν ὁ σπείρων, ἄλλος ὁ θερίζων, ὁ Θεός αὐξάνει"! Δεν τον χάνουμε τον Παπα-Γιώργη, γιατί ο πατέρας δεν ξεχνά ποτέ τα παιδιά του όπου κι αν πάει! Τον συνοδεύουν οι προσευχές και οι ευχές μας, να τον στηρίζει ο Θεός στα νέα του καθήκοντα, κοντά σε άλλες ψυχές που κι αυτές διψούν για Χριστό και για τη χάρη που ένας καλός Κληρικός δίνει όχι μόνο με το Πετραχήλι του αλλά και με το παράδειγμά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή