Ἡ βρύση τῆς Θρυπτῆς

Ἡ ἐπιγραφή τῆς βρύσης

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Μονόκλιτος ναός ρυθμοῦ Βασιλικῆς. Βρίσκεται μέσα στο χωριό, στὸν ἁμαξωτὸ πρὸς τὴν Ἐπισκοπὴ κοντὰ στὸ δημοτικὸ σχολεῖο. Χτίστηκε τὸ 1898 καὶ χρησιμοποιήθηκε ὡς κοιμητηριακὸς ναὸς μέχρι τὸ 1952. Πανηγυρίζει στις 8 Μαΐου και 26 Σεπτεμβρίου.

Ὁ Ἁγ. Ἰωάννης ἀπό δυτικά

Τό ἐσωτερικό τοῦ Ἁγ. Ἰωάννη

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ

Μονόκλιτος ναός. Βρίσκεται δυτικά του χωριοῦ πάνω σὲ λόφο μὲ πανοραμικὴ θέα τὸν κάμπο τῆς Ἱεράπετρας. Στὴ θέση του ὑπῆρχε παλαιὸς ναός.  Ἡ περιοχὴ ἀκούγεται ὡς Ἀη Λιᾶς . Ὁ σημερινὸς ναὸς χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰώνα. Πανηγυρίζει στις 1 Ἰουλίου και 1 Νοεμβρίου

Οἱ Ἁγ. Ἀνάργυροι

Οἱ Ἁγ. Ἀνάργυροι (Ἐσωτερικό)

ΟΙ  ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ

Μονόκλιτη Βασιλική. Βρίσκεται νότια του χωριοῦ καὶ σὲ ἀπόσταση 3 χιλιόμετρων στοὺς πρόποδες τοῦ λόφου πρὸς τὸ χωριὸ Βαϊνιά. Χτίστηκε τὸ 18° αἰώνα.  Ὁ δρόμος πού ὀδηγεί στο ναό εἶναι χωματόδρομος.

Ἐξωτερική ἄποψη τοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων

Οἱ Ἅγ. Ἀπόστολοι ἀπό μέσα

ΟΙ ΑΓ. ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗ

Ναός μονόκλιτος ρυθμοῦ Βασιλικῆς. Βρίσκεται Β.Α. του χωριού προς το Ἐπάνω χωριό. Χτίστηκε τον 18° αιώνα. Το 1850 έγινε ανακαίνιση στο Ναό, όπως μαρτυρεί λίθινη επιγρα­φή που βρίσκεται εκεί. Πριν λίγα χρόνια ἀνακαινίστηκε ἐκ νέου και ἀρμολογήθηκε Ἔχει πολύ ὡραία πέτρινη τοιχοποιία. Ὀ δρόμος προς τον ναό εἶναι ἄσφαλτος μέχρι ἕνα σημεῖο, και στη συνέχεια τσιμεντωμένος.

Ἐξωτερική ἄποψη τοῦ Ἁγ. Κων/νου

Τό ἐσωτερικό τοῦ Ἁγ. Κων/νου

Ἄποψη τῆς Θρυπτῆς

el

Ὁ παιδικός σταθμός

Ἡ πλατεία

Ἡ μεγάλη βρύση 

Γενική ἄποψη τοῦ χωριοῦ μας.

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΩ ΧΩΡΙΟ

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΩ ΧΩΡΙΟ

Τό Κάτω Χωριό βρίσκεται χτισμένο 7 χλμ βορειοανατολικά τῆς Ἱεράπετρας, στους πρόποδες μιᾶς βουνοπλαγιᾶς, στο ἄκρο τοῦ κατάφυτου ἀπό ἑλιές κάμπου τῆς Ἱεράπετρας. Ἡ φυσική του θέση το προφύλασσε ἀπό τις ἐπιδρομές τῶν πειρατῶν, καθώς οἱ κάτοικοι εἶχαν χρόνο για να ἀπομακρυνθοῦν προς το λόφο τοῦ Προφήτη Ἠλία, καθῶς και ἀπό τις καιρικές συνθῆκες, καθώς το κλίμα ἐδῶ εἶναι ἠπιώτερο ἀπό το κλίμα τῆς ὑπόλοιπης περιοχῆς.

Οἱ κάτοικοι ἀσχολοῦνται μεταξύ ἄλλων με την καλλιέργεια τῆς ἑλιᾶς καθῶς και με περιβόλια.

Το χωριό κατοικεῖται  ἀπό την νεολιθική και ἰστερομηνωική περίοδο, σύμφωνα με ἀρχαιολογικά εὐρήματα.

Κατά την περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, το χωριό δοκιμάστηκε σκληρά ἀπό την ἀγριότητα τῶν  κατακτητῶν, ἀλλά ἀνέδειξε και σπουδαίους ἀγωνιστές τῆς ἐλευθερίας, ὅπως τον παπά Γιώργη Γιαμαλάκη, ἠγέτη τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1866 στην περιοχή τῆς Ἱεράπετρας, ἐνώ ἦταν ἔδρα και τῆς τοπικῆς Ἐπαναστατικῆς Ἐπιτροπῆς.

Ἀπό το 1875 ἀποτελοῦσε δῆμο μαζί μέ ἄλλα χωριά τῆς εὐρύτερης περιοχῆς.

Ἀπό το 1878 λειτουργοῦσε ἐδῶ ἀλληλοδιδακτικό σχολεῖο, και ἀπό το 1899 παρθεναγωγεῖο και ἀρρεναγωγεῖο, ἐνῶ το 1928 ὁλοκληρώθηκε και ἐγκαινιάστηκε το σημερινό σχολεῖο.

Σημαντική ὑπῆρξε ἡ προσφορά τοῦ χωριοῦ και στούς Βαλκανικούς πολέμους και την μικρασιατική ἐκστρατία, πόλεμοι πού στοίχησαν πολλούς νεκρούς στο χωριό. Ὄσοι ἐπέστρεψαν ἀπό την μικρασιατική καταστροφή και την αἰχμαλωσία ἐπέστρεψαν με την ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν.

Ἠρωικό παρόν ἔδωσε το χωριό και κατά τον Γερμανοϊταλικό πόλεμο, και την κατοχή, με πολλά θύματα. Ὅπως ὅλη ἡ Ἑλλάδα, και οἱ χωριανοί μας ὑπέφεραν ἀπό πεῖνα, ἀρρώστιες, φτώχια, ἀλλά και τον φόβο τῶν γερμανικῶν ἀντιποίνων. Παρ’ ὅλα αὐτά, ὑπῆρξε πλούσια ἡ άντιστασιακή τους δράση, στην ὁποία βοήθησε ἡ μορφολογία τοῦ ἐδάφους, με το λόφο τοῦ Προφήτη Ἠλία και τά βουνά και το δάσος  τῆς Θρυπτῆς πού προσέφεραν καταφύγιο. στους ἀντάρτες. Ἄνδρες και γυναῖκες, μαζί με τους κατοίκους τῶν διπλανῶν χωριῶν, Ἐπάνω Χωριοῦ και Ἐπισκοπῆς, ἴδρυσαν ἀντιστασιακές ὁμάδες πού κατέφεραν πολλά πλήγματα στους κατακτητές.

Ἀξιοσημείωτο εἶναι το γεγονός ὅτι το χωριό ἠλεκτροδοτήθηκε πρίν ἀπό την πόλη τῆς Ἱεράπετρας (ἴσως πριν ἀπό το 1940)  ἆπό σταθμό πού λειτούργησε στο ἐλαιουργικό ἐργοστάσιο.

Σήμερα το χωριό ἀριθμεί περίπου 350 κατοίκους. Δυστυχῶς οἱ σημερινές συνθήκες ζωῆς ἄλλαξαν την οἰκιστική μορφή τοῦ χωριοῦ, καθῶς το ἐσωτερικό του ἐρημώνει, ἐνώ ἐπεκτείνεται προς την Ἱεράπετρα.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ἀ­γα­πη­τοὶ φί­λοι,

Σᾶς κα­λο­σο­ρί­ζο­με στὴν ἰ­στο­σε­λί­δα τῆς Ἐ­νο­ρί­ας μας, ἰ­στο­σε­λί­δα πού δη­μι­ουρ­γή­θη­κε μὲ σκο­πὸ τὴν ἐ­πι­κοι­νω­νί­α με­τα­ξύ μας, τὴν προ­βο­λὴ τοῦ χω­ριοῦ μας καὶ τοῦ ἔρ­γου τῆς Ἐ­νο­ρί­ας μας, ἀλ­λὰ κυ­ρί­ως τὴ δι­ά­δο­ση τοῦ λό­γου τοῦ Θε­οῦ καὶ τῆς ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξης πα­ρά­δο­σής μας.

Σὲ μί­α κοι­νω­νί­α πού συ­νε­χῶς ἐ­ξε­λίσ­σε­ται, ἀλ­λά­ζει καὶ ὁ τρό­πος ἐ­πι­κοι­νω­νί­ας με­τα­ξὺ τῶν ἀν­θρώ­πων. Ση­μαν­τι­κὸ ρό­λο σ’ αὐ­τὸ δι­α­δρα­μα­τί­ζει τὸ δι­α­δύ­κτι­ο, πο­λύ­τι­μο ἐρ­γα­λεῖ­ο  πού ἔ­χει μπεῖ πλέ­ον στὴν κα­θη­με­ρι­νή μας ζω­ή. Μέ­σα ἀπ’ αὐ­τὸ ἐ­πι­κοι­νω­νοῦν οἱ ἄν­θρω­ποι ἀ­πὸ πο­λὺ μα­κρι­ά, ἀν­ταλ­λάσ­σον­ται   ἀ­πό­ψεις, θέ­τον­ται προ­βλη­μα­τι­σμοί, βρί­σκον­ται λύ­σεις, φτά­νει πλέ­ον στὸ σπί­τι μας κά­θε πλη­ρο­φο­ρί­α, νέ­ο, ἐ­ξέ­λι­ξη. Εὐ­χῆς ἔρ­γο θὰ εἶ­ναι, μα­ζὶ μὲ τὴ χρή­ση του νὰ μὴ χα­θοῦν οἱ δι­α­προ­σω­πι­κὲς σχέ­σεις καὶ ἡ ἐκ τοῦ σύ­νεγ­γυς ἐ­πα­φὴ καὶ ἐ­πι­κοι­νω­νί­α.

Ἀ­πὸ τὴν πρό­ο­δο τῆς τε­χνο­λο­γί­ας δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἀ­που­σι­ά­ζει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Ὁ κό­σμος ἔ­χει ἀ­νάγ­κη ἀ­πὸ τὸ λό­γο τοῦ Θε­οῦ, ἀ­φοῦ ἀ­πο­γο­η­τεύ­ε­ται ἀ­πὸ τὰ κο­σμι­κὰ συ­στή­μα­τα καὶ τὴν χω­ρὶς ἠ­θι­κὲς ἀρ­χὲς ζω­ή.

Σὲ μί­α ἐ­πο­χὴ πού οἱ πα­ρα­δό­σεις, τὰ ἔ­θι­μα  καὶ τὰ ἤ­θη κά­θε τό­που χά­νον­ται, χρει­ά­ζε­ται δυ­να­μι­κὴ ἀν­τί­δρα­ση καὶ ἀν­τί­στα­ση ἀπ’ ὅ­σους ἐν­δι­α­φέ­ρον­ται νὰ κρα­τή­σουν ζων­τα­νὰ αὐ­τὰ μὲ τὰ ὁ­ποί­α με­γά­λω­σαν, γα­λου­χή­θη­καν καὶ ἀ­πο­τε­λοῦν γι’ αὐ­τοὺς γλυ­κι­ὲς ἀ­να­μνή­σεις.

Ἡ ἀ­στι­κο­ποί­η­ση τῆς ζω­ῆς καὶ οἱ οἰ­κο­νο­μι­κὲς ἀ­νάγ­κες ὁ­δή­γη­σαν πο­λὺ κό­σμο, ἀ­νά­με­σά τους καὶ συγ­χω­ρια­νούς μας στὸ δρό­μο τῆς ξε­νι­τιᾶς. Ὅ­μως, σὲ κά­θε εὐ­και­ρί­α ἐκ­δη­λώ­νουν τὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον τους γιὰ τὸν τό­πο τους, μὲ τὰ ἔ­θι­μά του, τοὺς ἁ­γί­ους του, τὶς γιο­ρτές του.

Βῆ­μα γιὰ δι­ά­λο­γο καὶ ἐ­νη­μέ­ρω­ση, καὶ ὄ­χι λύ­σεις, φι­λο­δο­ξοῦ­με νὰ δώ­σο­με ἀπ’ αὐ­τὴ τὴ σε­λί­δα. Μὲ τὴ βο­ή­θει­α καὶ συμ­πα­ρά­στα­σή σας, ἐλ­πί­ζο­με νὰ ἀν­τα­πε­ξέλ­θο­με σ’ αὐ­τό. Ὁ­ποι­α­δή­πο­τε βο­ή­θει­α, πρό­τα­ση, ἢ συ­νερ­γα­σί­α, ἀ­κό­μα καὶ κα­λο­προ­αί­ρε­τη κρι­τι­κὴ εἶ­ναι κα­λο­δε­χού­με­να.

Σᾶς εὐ­χό­μα­στε κα­λὴ πλο­ή­γη­ση.

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ

Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΘΑΙΑΚΗΣ