ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ
ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΕΝΟΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…
Ἦταν πρωί, περίπου
8:30, ὅταν ἕνας ἡλικιωμένος περίπου 80 χρονῶν, μὲ ράμματα στὸν ἀντίχειρά του, ἔφτασε
στὸ νοσοκομεῖο. Εἶπε ὅτι ἦταν βιαστικός, καὶ ὅτι εἶχε ἕνα ἄλλο ραντεβοὺ στὶς
9:00.
Ἐνῶ τοῦ φρόντιζε τὰ ράμματα, τὸν ρώτησε ἂν εἶχε ἄλλο ραντεβοὺ
μὲ γιατρὸ σήμερα. Ὁ ἡλικιωμένος εἶπε πὼς δὲν εἶχε ραντεβοὺ μὲ γιατρὸ ἀλλὰ ἔπρεπε
νὰ πάει στὸ γηροκομεῖο γιὰ νὰ φάει πρωινὸ μὲ τὴ σύζυγό του. Ἡ νοσοκόμα τὸν
ρώτησε πῶς πήγαινε ἀπὸ θέμα ὑγείας ἡ σύζυγός του…
Ὁ ἡλικιωμένος ἀπάντησε ὅτι ἡ γυναίκα του ἦταν θύμα τῆς νόσου
Alzheimer. Τῆς εἶπε ἀκόμα ὅτι ἡ γυναίκα του δὲν ἤξερε ποιὸς ἦταν καὶ ὅτι δὲν
μποροῦσε νὰ τὸν ἀναγνωρίσει τὰ τελευταία 5 χρόνια.
Ἡ νοσοκόμα ἔμεινε ἔκπληκτη, καὶ τὸν ρώτησε:
«Καὶ γιατί συνεχίζεις καὶ πᾶς κάθε πρωί, ἀφοῦ δὲν ξέρει ποιὸς
εἶσαι;»
Ὁ ἡλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε τὸ χέρι τῆς νοσοκόμας καὶ
εἶπε:
«Δὲν μὲ γνωρίζει, ἀλλὰ ἐγὼ ἐξακολουθῶ νὰ ξέρω ποιὰ εἶναι.
Ἁγνὴ Ἀγάπη...
Ἐπιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος
ΠΗΓΗ: agoritikovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου